Sümeyye Keleş
@SMYKLS
Anaokulu Öğretmeni
Üniversite/Ön Lisans
İstanbul
Sürmene
31 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Aşk,bunu deneyimleyebilecek kadar şanslı olanlar için olağanüstü bir şey.
Bazı hikayelerin yaşanması gerekir.Harika doruk noktalarına ulaşması ve neredeyse bir hayat döngüsü gibi,başlı başına birer yaşam formuymuş gibi var olmaları gerekir.
Her birimiz,bazen bize sonsuzluk gibi gelse de sadece kısa bir süreliğine yer kaplıyorduk.Buradaydık,sonra yoktuk ve eşyalarımız kalırdı geriye.Kullandığımız şeyler,sevdiğimiz şeyler,el üstünde tuttuğumuz şeyler,sevgi beslediğimiz,nefret ettiğimiz şeyler.O eşyalar bizde çok daha uzun ömre sahipti ve ben insanları da hep öyle görmüştüm-eşya olarak.Satın alınacak,satılacak,biriktirilecek,
Okur Takip Önerileri
Gözlerimi kapadım.Karanlık simsiyahtı.Ay ya da Kutup yıldızı ortalarda yoktu.Yorgundum.Belki dalı bırakıp kafamın üstüne düşmek daha kolay olurdu.Böylece hastaneye gidebilirdim.Belki de beni Estella’nın odasına yatırırlardı.Bu düşünce beni daha da korkuttu.Estella ve Filippo benim için vazgeçilmezdi.Pes edemezdim.
#Edebiyat
Kötüysen,kötülük yapmak kolaydır,ama biri sana iyi derse kötü olmak artık o kadar kolay olmaz…
#Edebiyat
Mutluluk kırılgan,değerli ve şüphe edilecek bir şeydi.
Hepimizin hayatında,başlarda da söylediğim gibi,sürekli tekrar eden motifler vardır.İşte hayatımız da tıpkı öyle,motif motif işlenir.Her biriminizin kader dantelinin motifleri birbirinden farklıdır.Bu motifleri geçmişimizde yaşadıklarımız,edindiğimiz alışkanlıklar,çekilen acılar belirler.
Herkes bağırırken her şey yeterince kötüdür.Ancak eğer kimsenin diyecek bir şeyi kalmamışsa,her şey bitmiştir.
Birini çok sevebilirsin,diye düşündü.Ama birini asla özleyebileceğin kadar sevemezsin.
Dünyada kötü insanların bile bir görevi vardır.Bir avuç iyi insanı sınamak için gelirler.
Yaptığı iylikler,ona ihtiyacı olanlar arasında dağılıyordu.Dünyayı olduğu gibi kabul ediyordu Antao.İnsanlar iyi ya da kötü olabilirlerdi;onları yargılamıyordu.Hiç kimsenin koşullarını zorlayarak,hep şyi olmasını beklemiyordu.Her şey içten geldiği gibi olmalıydı.İnsanlar doğuştan iyi olabildikleri gibi içtenlikle kötü de olabilirlerdi.Onun dağıtmayı bildiği iyilik ise,ölçülmüş ya da seçilmiş değildi.Ne yaptığını,kimin için yaptığını unutuyordu.Gözleri engellenemez,olağanüstü bir güçle,mucizenin gerçekleştiği o anı yaşıyordu yalnızca.O harikulade ve anlaşılmaz duasını okuyor,sonra da eski huzuruna geri dönerek büyük bir alçakgönüllülük içinde unutulup gidiyordu.Sanki hepsi,yüce bir şeyi iletmek için gerekli bir akımdan başka bir şey değildi.Belki de yukardan kendisine verilmiş emirlere uyuyordu.Hepsi buydu.Yalnızca bu.
Adalet bazen güneş açar,bazen parçalı bulutludur.Nasıl görmek istersen öyledir.
Başkalarının bizim için kurduğu hayalleri yalayıp yuta yuta,artık tüm sahteliklerde bir “gerçek”,tüm gerçeklerde bir “yalan” bulur olduk.
Duvarlar değil evleri ayıran.Öfke yalnızca.Çağımızda en çok öfke üretiliyor.Bir gün öfke üretilmese,soruşturma daha sükûnet içinde yapılacak.Sürekli engel çıkarılıyor.Aşılmadan bu engeller giderilemez yalnızlığımız.
