Simge...
@Sacccharum
Hiç kimse değilim ben,
Kimseye kılıç çekmedim savaşta,
Yankıyım, unutuşum, hiçliğim ben...
Borges
Lisans
1983
425 okur puanı
Ekim 2016 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Hiçbir şeyden umudu kesmemeli. İnsan kendini bir bıraktı mı yandı!
Kendi zamanının hükümdarı olabilmek..
Bu adamın hayatı böyle geçip gidecek ve ruhunun birçok yanı hiçbir zaman açılmayacak... On ikiden beşe kadar dairede iş, sekizden on ikiye kadar da evde, vah zavallı!
Ne mümkün ah! Ne mümkün unutmak Ne mümkün aşkı akılla yenmek...
Okur Takip Önerileri
Yarıda kalmış aşklarının hesapları içinde
Denizlere açıldı içimizden biri
Niçin gittiğini söylemeden.
Doyulmamış arzularla doluydu yelkenleri.
Yıpranmış kelimelerin verdiği güvenden.
Bulacak sanıyordu yenilikleri.
Özdemir Asaf
Gözlerimi açtığımda düşlerimin büyük bir kısmını; bazen hiçbirini, hatırlayamıyorum. Oysa, düşlerdir insana gerçeği anlama, gerçeği çarpıtma, ya da gerçeği aşma imkânı sunan
Sayfa 69Kitabı okudu
Bana en uzak yerlerdeyim çoğu zaman sonsuz yaşamın içindeki düzelmeyen kambur...Benim gökyüzüm delinmedi; delinen, anlar ve zihnimin saydamlığı
Gerilerden konuşuyorum, sık sık (getirdiğim bir şey olmamasına rağmen). Bazen de öne geçmeyi deniyorum, ve nereye baksam, yaşamım değil gördüğüm. Bunu doğruluyor bir başka yüzüm. Kendimi ve sesimi suya düşürdüğüm yeri ve zamanı bile hatırlamıyorum. Bir yankı olarak kalıyorum suyun üstündeki aksimle – bir gün silivermeyi düşlediğim…
Durmadan ölüyorum yaşayabilmek için - belki de bütün psikanalizi tersine çevirmek gerek; yaşamın saçmalığı rüyalarınkinden kat kat fazla, ve zamanın hızı, tehlike getiriyor, başka değil. Bunca ses arasında duyulan, bir tehlike sireninin sesi; şu, herkes için çalan... Bir yerden gelip bir yere gitmemek, asıl asılsızlık bu. Kendim hariç her şeye uzağım, ve çok kişiyi öldürdüm; kafam, cinayetlerle dolu.
Ve hiçbir şeye şaşmıyorum - her şey bildik diyordum ya; bu da doğru değil. Ben dünyaya olup biteni hayretle izlemeye ve saşırmaya gelmişim - durmadan şaşırmaya...
Bir kitap okudu
92 syf.
·
Puan vermedi
Unutmadım aramızdaki beceriksiz dili..
Dünya yordu bizi.
Benim de söyleyemediklerim var..
Hiç söyleyemeyeceğim onları belki de..
Uzun bir yolu geliyoruz seninle, yolu geldikçe anlıyorum ki, biz,
bu dünya üzerinde yürüyemiyoruz bile...
Asıl sıkıştırdığımız, bize ihanet etmek üzere olduğundan kuşkulandığımız, hayatın kendisidir; onun eskisi gibi olmadığını, değiştiğini hissettiğimiz halde, hâlâ ona inanırız; tam inanmasak da, nihayet bizi terk ettiği güne kadar kuşkuda kalırız.
acıyı tattım, kabullendim, sevdim; çünkü acının hayatımdan çıktığını biliyordum artık;
Sayfa 321Kitabı okuyor