Keçənlərdə yaxın dostumla söhbət edirdik(telefonda)
Və həmişəki kimi, bir nöqtədən sonra bu söhbət mənim monologuma döndü(onunla bütün söhbətlərimiz belə bitir)
Münasibətlərdən açıldı mövzu;
Deyirəm ki, bilirsən də o qədim yunan əfsanəsini; Zevs’in yaratdığı insanlar əvvəl tək ruha sahib, 4 əlli, 4 ayaqlı, 1 başda 2 üzü olan, kürəkləri bir-birinə
Çox qarışıq bir məsələdir.Bezen yerinə oturmayan puzzleri bəzəndə tərsini sevirik..Ona görə insan anlaşılmaz bir varlıqdır yada ki, özünə həddən artıq məna yükləyən bir heyvan bilmək olmur))
Dostoyevski'nin, hak ettiği ilgiyi görmeyen, sürgün zamanı yazdığı kitaplardan biri Stepançikovo Köyü. Sitede okunması oldukça az. Genel olarak Dostoyevski'nin okunması gereken kitaplarına dair oluşturulan listelerde de hiç görünmüyor bu kitap. Bunun nedenine ufaktan değinmeye çalışacağım. Bu arada Amcanın Düşü'yle aynı yıl yayımlanıyor bu kitap.
"Mükemmel değil, merhametli çocuklar yetiştirin.Karıncaları ezmeyen, ağaç dallarını kırmayan, çiçekleri ezip geçmeyen, sevgiyi hissetmeyi ve hissettirmeyi bilen çocuklar."
- Niye yazmırsan ?
- Kimə və nəyə görə yazım ?
- Danisigindan gorurem ki fəlsəfi düşüncələr falan yəni yaxşısan bu mövzularda .
- Sənlə ne danışsam da yazıya gelende beynimlə uyusmur.Basimin üstündə dayanan valideyn oluram .
- necə yəni?
- Öz yazdığımı sonra oxumayacamsa,tanınsın deyə yazacamsa ,hisslərimi yazmaqdan cekinecemse yazmağdan yaradıcılıqdan ne dəm vurum men
Məndə də o gedib gəlmələr olur)) .Amma inanın sonra fikirləşirəm ki buna fikir verən onsuz yoxdu.Ay hərf səhvi ay düzgün yazmaram..Esas öz fikirlerinizdi