zarxas.
@Skaerselden
asabi şehir şairi.
23 Temmuz
12 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
"Cesetler nasıl toprağın içinde erirse, ölülerin ruhları da aynı şekilde ayın içinde erir. Gözyaşları ayın nemliliğini oluşturur. Çamur, yıkıntı ve fırtınalarla dolu karanlık bir yerdir orası."
Sayfa 191
Sokrates kendisini ciddiye aldırtan soytarıydı.
Aynalarda gördüğüm suretim, hep ruhumun kollarına sığınırdı. Düşüncelerimde bile olduğum gibi var olabilirdim ancak: zayıf ve beli bükük biri. Her şeyim çoktan ölmüş bir çocuğun eski fotoğraf albümüne yapıştırılmış, renkli bir prens tipografisini anımsatıyor.
Beni sevmek, bana acımak demek. Gelecek zamanın sonlarına doğru bir gün biri çıkıp hakkımda bir şiir yazacak, ben de belki ve ancak o zaman, Kendi Krallığım’da hüküm
sürmeye başlayacağım.
Tanrı; biz varız ve her şey bundan ibaret değil, demek.
Okur Takip Önerileri
Ömrüm boyunca, hayatımı ezen koşulların bazılarından kurtulmak istediğim, buna
karşılık kendimi benzer başka koşullar tarafından kuşatılmış olarak bulduğum çok oldu,
olayların belirsiz örgüsünde bana karşı kesin bir düşmanlık vardı, desem yeri var. Diyelim ki,
beni boğmakta olan bir eli boynumdan söküyorum. O eli söküp atan kendi elimin, beni
kurtarırken boynuma bir ip geçirdiğini fark ediyorum. İpi boynumdan dikkatle çıkarıyorum,
ama bu kez de kendi ellerimle boğazımı sıkmama ramak kalıyor.
Zaten, kendimde ne bulabilirim? Ne anlatabilirim? Duygularımın korkunç derecede yoğun olduğunu, duygularımın sapına kadar bilincinde olduğumu... Kendimi mahvetmek için kullandığım keskin zekâmı ve beni oyalamaya doymayan düş gücümü... Ölü irademi ve onu capcanlı yavrusu gibi kollarında sallayan düşünce gücümü.