“Gerçekte çok daha yüce güzellikler vardır, korkunç da olsa’ derdi bana, ‘kent kapısındaki hikâye anlatıcılar tembellere, aptallara, zayıflara daha tatlı görünsün diye hayatı tersyüz ediyorlar. Ama bu onların zayıflıklarını artırmaktan başka bir işe yaramıyor, onlara ne bir şey öğretiyor, ne bir şeyi düzeltiyor, ne de yüreklerin kanatlanıp yücelmesini sağlayabiliyor.’”