Bazı harflere özel bir düşkünlüğü vardı, o harfleri yazarken neredeyse kendinden geçiyordu; gülümser, gözlerini kırpıştırır ve dudaklarını oynatırdı; öyle ki yüzündeki ifadeden kaleminden hangi harfin çıktığını anlamak mümkün olurdu.
Hayatımda mutlu günlerim olmuştu elbette, ama mesele sadece mutluluk değildi. Önemli olan yaşadığını, hayatın bir anlamı, bir değeri olduğunu hissetmekte.