Söyleyecek şeyimiz olmadığından değil söyleyecek çok şeyimiz var aslında ama bugüne kadar anlattıklarımız hiçbir işe yaramadığından konuşmak istemiyoruz.
Sanırım olduğumdan daha iyi biri zannediyor beni,daha olgun,daha güçlü.Ama değildim,herkes gibiydim,belki herkesten daha zayıftım,çünkü herkesten daha fazla yaralanmıştım.
Siz benden daha iyi bilirsiniz başkomserim,bu dünya acımasız bir yer,insanlar içinde,köpekler içinde,sesinizi çıkarmadınız mı alırlar ekmeğinizi elinizden.
Bazen hayatta öyle karşılaşmalar olur ki,hem de hiç tanımadığımız insanlarla,bir tek sözcük bile konuşmadan,birdenbire,tek bir bakışla ilgilenmeye başlarız.
Yanında zayıf davranabileceğim kadar seviyor musun beni?Herkes gücü sever,ama sen beni zaaflarımla seviyor musun?Asıl sınav budur.Yitirebileceğim her şeyden arınmış olsam,yalnızca ömür boyunca sahip olacağım şeyler için sever misin beni?
Bu yorum sizi şaşırttı mı?Belki de sevdiğiniz insanları düşünmektesiniz.Ama daha derinlere inin,sonunda sevdiğinizin onlar olmadığını göreceksiniz.Siz bu sevginin içinizde yarattığı duyguları seviyorsunuz.Siz arzu'yu seviyorsunuz,arzu edilen şeyi değil.