Birini sevmeye kalkışmak, önemli bi işe girişmek gibidir. Enerji, kendini veriş, körlük ister. Hatta başlangıçta bir uçurumun üzerinden sıçramanın gerektiği bi an vardır, düşünmeye kalkarsa atlayamaz insan.
Bundan böyle artık bu gerekli sıçrayışı yapamayacağımı biliyorum.
Mutsuz muyum mutlu mu? Belki de bir önemi yoktur. İçimde bir tutam burukluğa karışmış nostaljik bir sıcaklık var.
Aynı duygu için bazen çocuk gibi gülerken bazen gece boyu ağlıyorum. Sanırsam kelimelere bir şekilde dökemeyeceğim yapabilsemde artık vazgeçiyorum bir nedeni yok ben sadece yaşıyorum.
'Keşke aşık olabilseydim. Ama tutkuyu yitirmiş, arzuyu unutmuş gibi hissediyorum. Kendime fazla dönüğüm. Kendi kişiliğim benim için bir yük haline geldi. Kaçmak, uzaklara gitmek, unutmak istiyorum..."