"Varsın dünyanın gidişatına inancım olmasın ama baharda yetişen pırıl pırıl ağaç yaprakları,mavi gök ,bazen inanır mısın,niçin sevmediğimi bilmediğimi bir adam ruhuma öyle yakın geliyor ki!"
Hayatımda ilk defa karabiberin bitiş anına tanık oldum. Kavanozun dibinden döküldü ve bitti. Bir de rastgele, kendiliğinden devrilen ağaç görürsem hayatta denk gelmem dediğim başka bir şey kalmayacak.
Kadın mı? Hamur yoğurmalı
Çocuk doğurmalı
Ağaç mı? Meyve vermeli
Çiçek mi? Kokmalı
Bilgi YayıneviKitabı okuyor
"Ağaç hiçbir zaman çiçeğini bırakmaz, ağacı bırakıp giden her zaman çiçektir.”
Ben neydim? Ruhum, bir ağaç kurdu gibi beni kemirmekten başka ne yapıyordu?
Sayfa 126Kitabı okudu
Bu devir, sıradan insanın en parlak zamanı; duygusuzluğun, bilgisizliğin, tembelliğin, yeteneksizliğin, hazıra konmak isteyen bir kuşağın devridir. Kimse bir şeyin üzerinde durup düşünmüyor. Kendisine bir ülkü edinen çok az. Umutlu birisi çıkıp iki ağaç dikse herkes gülüyor: "Yahu bu ağaç büyüyünceye kadar yaşayacak mısın sen?" Öte yanda iyilik isteyenler, insanlığın bin yıl sonraki geleceğini kendilerine dert ediniyorlar. İnsanları birbirine bağlayan ülkü tümden yitti, kayıplara karıştı. Herkes, yarın sabah çekip gidecekleri bir handaymış gibi yaşıyor. Herkes kendini düşünüyor. kendisi kapabileceği kadar kapsın, geride kalanlar isterse açlıktan, soğuktan ölsün, vız geliyor.
Deli eder insanı bu dünya;
Bu gece, bu yıldızlar, bu koku,
Bu tepeden tırnağa çiçek açmış ağaç.
Sayfa 68Kitabı okuyor
"Korkmuyorum sizler gibi ölümden. Çünkü; toprağa karışınca, tekrar ağaç olmanın çaresini bilirim!.."
7.cilt
1682. İbni Ömer radıyallâhu anhümâ'dan rivayet edildiğine göre Resûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
"Bu sûretleri (resim ve heykelleri) yapanlar, kıyamet günü, ‘bu yaptıklarınıza can verin, haydi!’ diye azâb edileceklerdir."
Buhârî, Büyû' 40, Bedü'l-halk 7, Nikâh 76, Libâs 89, 92 95, Tevhîd 56; Müslim,
Sayfa 182Kitabı okuyor
Oysa şöyle bir düşününce, kuru bir ağaç kavuğunda yaşamıyordum. Benden daha acınacak durumda olanlar vardı. Annenin düşüncesiydi bu; insan eninde sonunda her şeye alışır, diye tekrarlar dururdu sık sık.
Sayfa 72Kitabı okudu
