Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Ayşe Tuğba Bulut
Ayşe Tuğba Bulut
@aisetuba
252 okur puanı
Ekim 2017 tarihinde katıldı
910 syf.
10/10 puan verdi
Vay be Mahzun Yüzlü Şövalye, kitaba başlarken, süreç esnasında hem sesli gülebileceğimi, hem naif duygular hissedeceğimi düşünmemiştim. Muhtemelen başka incelemelerde Quijote 'un muazzam delilik ve muazzam akıllığından ve Sancho' nun sadakatinden bahsedilmiştir. Ben daha çok benim payıma düşenlerden biraz bahsetmek isterim. Bence herkesin içinde bi Quijote var. Yanlışlığını, uygunsuzluğunu aklımıza getirmek bile istemediğimiz veya eksikliğini veya tam olarak icra edilmediğini düşündüğümüz konuları Quijote gibi savunduğumuz olmuştur. Ben de mesela 'adalet' (genel olarak düşününüz: insan, toplum, şehir, ülke, dünyayı içine alan bir çatı gibi)konusunda Quijote gibi çıldırdığımı fark ettim. (Gerçi ben yel değirmenleri yerine evdeki yastıkları tercih etmişimdir, çok pratik oluyorlar :) ) Söyleyiniz, Hangimiz 'delirmedik' ki çılgınlar gibi? :))
319 syf.
8/10 puan verdi
Yazardan okuduğum ilk eser ki Peyami Safa hakkında lise edebiyat dersinden kalma Dokuzuncu Hariciye Koğuşu ile ilgili olarak psikolojik tahlilleri ağır basan bir romanın sahibi olmaklığından başka bir bilgim yok. O yüzden kısaca söylemem gerekirse Ferid'in materyalist felsefeyle yoğrulan ruhunun çeşitli mistik olaylar vasıtasıyla kendi deyimiyle 'nefes almasını' okuyoruz. Etkileyici bir dili varmış Peyami Safa'nın, özellikle baş karakterin iç muhasebesi hoştu.
224 syf.
10/10 puan verdi
Hadis okumaları serisinin ikinci ve son kitabı. Kitabın başlığındaki 'denge' kavramı tüm kitaba hakimdi. Hz. Peygamber aleyhissalatü vesselam ın her koşulda, müslümanların hayatlarına örneklik edecek her durumda tam bir denge (yani ifrat ve tefritten uzak her zaman orta yolu seçmesi) olgusunu ortaya koyması. İlk kitap da çok güzeldi fakat bu kitaptan daha çok etkilendim. Örneğin "Çocuk dövmemek sünnettir! " başlıklı yazıda ilk önce 'eğitim' kavramı için bula bula eğmek kökünden uyarlanan bir kelimeyi bulduğumuzdan başlayıp, Hz. Peygamber aleyhissalatü vesselam ın dünyasında çocuklara ne kadar şefkatle muamele edildiğini bir dizi örneklerle anlattıktan sonra
yanlış anlaşılıp yanlış uygulanan " çocuğu
yedi yaşından sonra namaza alıştırın. On
yaşına geldiğinde buna uymazsa dövün"
hadisinden bahsetmiş. Metnin aslında
Arapça 'darebe' fiili geçtiği için hep dövme
anlamı verildiğini aslında metinde fiil 'ala'
harfi ceriyle kullanıldığında farklı anlamlara
geldiğini (ingilizcedeki phrasal verbs ler
gibi) Arapça dilbilimcilerinin de böyle ifade
ettiğini belirtmiş. Dolayısıyla bizim hadisten
anlamamız gereken dövmek değil farklı
yöntemlerle ısrar edin manası imiş. Bu,
sadece en fazla durup düşündüklerimden biri.
Merakınızı celb ettiyse nacizane tavsiyedir.
Okur Takip Önerileri
200 syf.
9/10 puan verdi
2 kitaplık hadis okumaları serisinin ilk kitabı, hadis şerhi olarak değil de yazarın çeşitli hadis külliyatlarından okumalar yaparken kendi payına düşenleri, yaşamında bir şekilde iz bırakanları okuyoruz. Kuran okumaları serisinde olduğu gibi hiç bakmaya çalışmadığım pencerelerden bakmama katkı sağladı diyebilirim. (Örnek verecek olursam yakın zamanda bir ders kitabında "Hiç ölmeyecekmiş gibi dünyaya yarın ölecekmiş gibi ahirete çalışın" hadisinin mevzu -uydurma- olabileceğini okudum ki aklıma da yatmıştı. Çünkü ilk bakışta bir ifrat-tefrit manası veriyordu. Sonra yazarın anladığı gibi okuyunca ne kadar sığ düşündüğümü/zü anladım. Bu kısmı anlatmayım spoiler olmasın. Zaten bence yazarın sırf bu hadisten ne anladığını okumak için kitabı okumaya değer olduğunu düşünüyorum). Verimli okumalarınız olsun.
88 syf.
8/10 puan verdi
Spoiler
Kitap 3 denemeden oluşuyor (ben en çok birincisini sevdim) İlk denemede yazar ona göre "yürüme" nin ne olduğundan bahsetmiş. Esaslı bir yürüyüşün sabah çıkıp akşam eve gelebileceğin tarzda olmayan, yabanda olan yani sınırlarla, çitlerle çevrili olmayıp medeniyet nişanelerinin bulunmadığı alanlarda olan (nitekim kendisi daha çok ormanlarda olmayı tercih ediyor) bir yürüyüş olduğunu kaydedip, ona göre esaslı manzaraların hep batıya doğru giderken (ki Thoreau burda medeniyetin batıda olduğunu söylüyor, Amerikan rüyası da yok değil) karşılaştığı günbatımları ve bataklıklar olduğunu belirtiyor. (çünkü ona göre içinde hayatı taşıyor). Bu denemede insanın yabanda kendini bulmasını gerektiğine dair sizi ılık yaz akşamlarında rüzgarı ve çiçeklerin kokusunu hissettirecek kadar hoş betimlemeler de bulabilirsiniz, ya da sizi iğneleyen ve tebessüm ettiren cümlelerle de karşılaşabilirsiniz. İkinci deneme bir kış günü manzarası. Üçüncü deneme ise ay ışığında bir gece yürüyüşü. Sonuç olarak yürüyüşü seven biriyseniz şans verebilirsiniz.
166 syf.
10/10 puan verdi
Çok bişe yazamayacağım. Psikoloji alanında söz sahibi olduğumu düşünmüyorum. Eserle Din Psikolojisi dersine çalışırken karşılaştım ve şu an sadece iyiki okumuşum diyebiliyorum. Bu kitabı okurken sürekli bir iki sene evvel yine yılın bu zamanlarında yine aynı ruh hali içinde okuduğum "Dervişin Teselli Koleksiyonu" kitabı geldi aklıma. An itibariyle bu kitap da bahsettiğim kitapla beraber başucu kitabım oldu. Kesinlikle tavsiyedir.
285 syf.
6/10 puan verdi
Ben yazarın ilk önce Ayaklı Kütüphaneler eserini okumuş ve çok beğenmiştim bu eser de güzel fakat kendini biraz tekrar etmiş ve yer yer Ayaklı Kütüphaneler kitabıyla birebir aynı şeyleri içine almış. Üç blümden oluşuyor eser. İlk bölümdekiler kitap tutkunu şahsiyetlerden bir kaçını tanıtıyor. Bu şahıslar daha çok Osmanlı son dönemi ve Cumhuriyetin ilk zamanlarındaki kişiler (aynı olan yerler burasıydı). İkinci bölüm kitapla ilgili akla gelebilecek her konuda latif nüktelerden oluşuyor. Üçüncü bölüm ise bazı aydın kişilerin kitapla ilgili düşüncelerine yer vermiş. Kitapta bir şey dikkatimi çok çekti. Yazar daha önce ne yaşadı bilmiyorum ama kitap tutkusunu sadece erkeklere has göstermiş. Eşlerinin bin bir çileyle oluşturdukları kütüphaneyi eşleri öldükten sonra dantellerini sergilemek için yok ettiklerinden dem vurmuş. Okurken şey diyesim geldi tamam bunlar olmuş olabilir ama bayanların hepsi de böyle değil be mübarek:)
152 syf.
9/10 puan verdi
Hoş, insana dokunan bir kitap. Hem birbiriyle bağlantılı hem biraz bağımsız 4 karakter ve hikayeleri. Hepsinin geçmişindeki ortaklık: keder ama içlerinde iyilik sevdası. Tavsiyedir.
224 syf.
9/10 puan verdi
Tanabay, ömrünü doğru bildiği şey uğrunda heder etmiş bu zaman zarfında ise Gülsarı ya kimi zaman sahiplik eden, kimi zaman yarenlik eden, kimi zaman da sadece uzaktan bakan biri olmuş. Kitap, Tanabay ile Gülsarı'nın Gülsarı açısından son yolculuğuyla başlıyor ve Tanabay' ın atının başında geçmişini hatırlamasıyla devam ediyor. Tanabay, komünizme sonuna kadar inanmış ve tek bildiği şey olan çalışmak, çiftçilik, ırgatlık dışında da hayatta bir tecrübesi olmamış. Başta her şey iyi başlamış fakat sistemin çarkları otomatlaşınca ne için ve kimin için çalıştığını sorgulamaya başlamış (özellikle koyun çobanlığı bölümü çok güzeldi, didinmesi ama bunun karşılıksız olması, hayal kırıklığı çok güzel ifade edilmiş).
328 syf.
1/10 puan verdi
Ömer Hayyam hakkında yazarın da kitabın sonunda yazdığı gibi kulaktan dolma bilgiler haricinde fazla malumat sahibi değilim. Matematikçi, astronom, şair, şarabı seven ve samimi bir İslam savunucusu olmadığı yazar bunları yazmış kitabın sonunda daha doğrusu İran' da Hayyam'ı tanıyanlardan ve kaynaklardan bu bilgileri edinmiş ve yazar yazdıklarının gerçekliğini savunup fazla bir kurgu eklemediğini belirtmiş. Açık söylemek gerekirse kitabın üslubundan hiç hoşlanmadım benim beklentim Hayyam'ın astronom özelliğinin öne çıkarılmasıydı kitabın incelemelerinden ve farklı sitelerdeki yorumlarına bakarak böyle bir beklentiyle okudum. Ya ben çok fazla beklentiye girdim ya da insanların anladığını ben anlamadım bilemiyorum.
479 syf.
9/10 puan verdi
Spoiler
Tamamlanmamış olmasına rağmen bütüncül bir kitap bence. Çiçikov, servet biriktirmek, rahat yaşamak isteyen bir tip bunun için de girdiği her işte kendi deyimiyle 'kısayol olarak' kullandığı bir yolsuzluk buluyor. Çok kere biriktirdiği servetini sıfırlıyor ama yılmıyor tekrar başka bir işte biriktirmeye başlıyor. Kahyası olarak girdiği bir çiftlik sahibinin yanında ölü canlar fikri aklına yatıyor ve kitap boyunca çiftlik sahiplerinden ölü ama kağıt üzerinde canlı görünen insanları satın alarak devlete bunu ipoteklettirerk devletten para almaya çalışıyor. Gogol kitabın bir yerinde bilerek Çiçikov gibi erdemli olmayan bir insanı seçtiğinden bahsediyor. Çünkü erdemli insanların herkes dalına bindi ve onları küstürdüler diyor. Kitap boyunca yazar sık sık olaya müdahil oluyor aslında bu tip kitapları hiç sevmem ama burada gözüme batmadı sanki Gogol le konuşuyormuş gibiydi. Yazar, üst düzey devlet adamlarından köylülere kadar toplumunun tüm yozlaşmışlığını öyle güzel anlatmış ki okurken resmen kendi insanlarını cesaretle gömüyor dedim. Gogol, Çiçikov la gömmüş, Konstantin, Murazov gibi kişilerle de çözümü vermiş (Bu kişilerin konuşmaları, olay örgüsündeki yerleri çok kısaydı ama diyalogları çok tatmin ediciydi)
