dilan deniz
@anna_karenn
burası benim mini kitap arşivim
instagram.com/sevgiliibilge?i...
lisans
6 Ekim
236 okur puanı
Şubat 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Herkes kendi everest’ine adım adım tırmanmalıdır, hem de öyle tırmanmalıdır ki her adım biraz sonsuzluk olmalıdır.
"Ah Malte, geçip gidiyoruz ve bana göre herkes geçip giderken pek bir dalgın, meşgul ve dikkatsiz; gidişimizin farkında değiller bile. Sanki yıldız kayıyor da kimse dilek tutmamış. Asla bir şeyler dilemeyi bırakma Malte. İnsan dilemekten vazgeçmemeli. Sanırım gerçekleşme yoktur da uzun süren, bütün bir ömür süren dilekler vardır, öyle ki; onların gerçekleşmesini zaten bekleyemez insan."
Denizde balık bitmez sandılar. Denizde balık da biter, su da biter. Bakmazsan, su gibi harcarsan toprak da biter, hava da biter. Dünyada sersebil harcarsan bitmeyecek şey yok. Dünyada her şey biter. Akıl bitince dünyada her şey biter.
Okur Takip Önerileri
208 syf.
·
Puan vermedi
Sakın ola hiç bir şey için üzülme ama bol bol kız,öfkelen,dövüş,savaş,küfret ama üzülme.. İnsanı üzüntü çürütür.
Sakın ola hiç bir şey için üzülme ama bol bol kız,öfkelen,dövüş,savaş,küfret ama üzülme.. İnsanı üzüntü çürütür.
Ve güz geldi Ömür hanım. Dünya aydınlık sabahlarını
yitiriyor usul usul. İnsanın içini karartan bulutların seferi var
göğün maviliğinde. Yağmur ha yağdı ha yağacak. İn-
cecik bir çisenti yokluyor boşluğunu insan yüreğinin.
Hüznün bütün koşulları hazır. Nedenini bilmediğim bir
keder akıyor damarlarımdan. Kalbimin üstünde binlerce
bıçak ağzı... ve yüzüm ömrümün atlası; düzlükleri bunaltı,
yükseklikleri korku, uçurumları yıkıntılarımla dolu bir
engebeler atlası. Yaşamak bir can sıkıntısı mıdır Ömür
hanım?
Sevgili Bilge, bana bir mektup yazmış olsaydın, ben de sana cevap vermiş olsaydım. Ya da son buluşmamızda büyük bir fırtına kopmuş olsaydı aramızda ve birçok söz yarım kalsaydı, birçok mesele çözüme bağlanamadan büyük bir öfke ve şiddet içinde ayrılmış olsaydık da yazmak, anlatmak, birbirini seven iki insan olarak konuşmak kaçınılmaz olsaydı. Sana, durup dururken yazmak zorunda kalmasaydım. Bütün meselelerden kaçtığım gibi uzaklaşmasaydım senden de.
ben yüreğini yitirmiş zamandan korkuyorum,
ben bu kadar çok elin boşunalığını düşünmekten
ve bu kadar yüzün yabancılığını imgelemekten
korkuyorum
Mutsuzluk. Bu dünyada birçok mutsuz insan... hayır, bu dünya mutsuz insanlarla dolu desem abartmış olmam herhalde. Yine de utanç duymadan topluma gösterebilecekleri sefaletlere sahiplerdi. "Toplum" ise onların bu gösterisini hemen anlar ve onlara sempati duyardı
Ne mutluyum ne de mutsuz.
Sadece her şey geçip gidiyor.
Mutlu muyum? Aslında küçüklüğümden beri insanlar sürekli şanslı biri olduğumu söylüyor ama bana sorarsanız cehennemde gibi hissediyorum, bana şanslı olduğumu söyleyenlerse benimkiyle kıyaslanamayacak ve ölçülemeyecek kadar mutlu görünüyorlar.
Buna nasıl tahammül ediyorlar? Her günü pes etmeden, umutsuzluğa kapılmadan, intihar etmeden, hatta siyaset tartışmaya devam ederek nasıl atlatıyorlar?
Kimse okumuyor. Kimse yazmıyor. Kimse öğrenmiyor. Zihin unutuluyor. Beslenmiyor. Yeni veriler girmiyor. Çok az kullanılıyor.
Uyandırılmıyor. Ninni söylenip uyuşturuluyor. Televizyon, sinema, boş yazılar... İstediğinizi yapın ama düşünmeyin, düşünmeyin, düşünmeyin!
