Bir öğretmen olarak yazarın köy enstitüsü ve yüksek enstitüde aldığı eğitimin niteliğine hayran oldum. Bize üniversitede sadece Türk eğitim tarihi dersinde iki saat köy enstitülerinden bahsedildi. Bu konu hiç bir siyasi gerilim oluşmasın diye bizlere söz hakkı dahi verilmeden yüzeysel işlendi. Şimdi düşünüyorum ne boş yetişmişiz. Bizleri Doğu Anadolu bölgesine köy okullarına sözleşmeli öğretmen yapacakları belliyken neden dört duvar arasında eğitim yapacak kalitede öğretmen yetiştirdiler bu kitap sayesinde daha iyi anlıyorsunuz. O günlerde yaşanan adam kayırma,particilik,hemşehrilik torpili hala devam etmekte 80 yıldır ilerleme kaydedemedik :/ Şimdi yazarın güzel anıları üzerinden siyasi eleştiri yapmak bana düşmeyeceği için anlatımının akıcılığını, kendini birçok yerde yermesine bağlı olarak oldukça şeffaf olduğunu, vermek istediği mesajı kısa,öz ve net kaleme aktardığını söyleyebilirim. Sabahattin Ali ile sık sık sohbet ederdik, Can Yücel arkadaşımdı, enstitüye Cahit Külebi, Cahit Sıtkı, Yaşar Kemal gibi isimler edebiyat sohbetleri için gelirdi cümleleri o dönemde okumamış olduğum pişmanlığını çokça hissettirdi kitapta :/ öğretmen olun olmayın nihayetinde hepimiz bir veli ya da veli adayıyız okunmaya değer bir yaşam öyküsü .)
