Bir kitap daha bitti ama biterken okuyan içinde bir bitiş bir son oldu:( uçsuz bucaksız ümitlerle girdiği bir hayatın aslında benliğinden uzaklaştırdığını çok sonradan anlarken aslında mutluluğun olduğu yerde olduğunu gören Mart. Bir nevi bizim hayatımızdan kesitlerle olayları biçimlendirmiş. Çok sonradan insanın aslında kişiye değil kişide tecelli eden maddiyata saygılarının olduğunu, aslında aşık olduğunu fakat bu aşkında aslında bir Hülya olduğunu, kendini hiçe sayarak emek sarf ettiği aç kaldığı zamanlarda her kesin kapısını kapatmış olması. Aslında biz insanoğlunun çıkarcılığını bir kez daha gözler önüne serdi. Ah Mart aslında çok güzel savaştın ama insanları anlamak seni ölümün derinliklerine götürürken, yapmacıklığa kalbin dayanmamışken bizler artık alıştık iki yüzlülüğe de merhametsizliğe de sevgisizliğe de… kısacası alıştık ve hislerimizi kaybettik…
