Romanın sonu kitabın başından belli olan bir eser. ‘Alnının ortasına ateş ettim,’ cümlesiyle bende ciddi merak uyandırdı. Yazar merak duygusunu öz ve yalın anlatımıyla çok iyi yükseltmiş. Akıcı bir dil kullanmış.
Kadının bu duruma nasıl geldiğini neler hissettiğiyle ilgili empati kurarken buldum kendimi. Ve şu cümle hatırlattı kendini, ‘Alberto’ yu tanımadan önce hayatta yalnız kalacağımı çok sık düşünürdüm çünkü kendimi çok donuk ve alımsız bulurdum.’ Bu düşünceyle ona ilk ilgi gösteren kişiye kapılması yanlış seçim yapmasına sebep oldu.
Yıldız Tilbe’ nin şarkı sözleriyle bitiriyorum; ‘İki kadın bir adam, aşk çekilir aradan.’
İşte Böyle OlduNatalia Ginzburg · Can Yayınları · 2022843 okunma
Ateş düştüğü yeri yakar, dinlemeye ve acıyı paylaşmaya hazır olanların sabrı, yaşananların bıraktığı etkiden daha kısa ömürlüdür daima, koşulsuzluk tekdüzelikle bezendiğinde asla çok uzun değildir.
"Yani sen dünyaysan, ben de ay olabilirim. Sürekli etrafında dönüyorum ve senden hiç uzaklaşamıyorum."
"Hayır. Eğer ben dünyaysam sen ancak güneş olabilirsin. Işığınla bana yaşam veriyorsun."
Ateş yeryüzünde hiç yanmasaydı neler olmayabilirdi?
Bir tüyo vereyim,
Dünya'nın çekirdeği sönse neler olabilir?
Yani o çekirdek aslında gizli bir ikinci Güneşi'dir Dünya'nın
Ve aslında "ateş" hem yok eder, hemde varlığı simgeler:
Yani Herakleitos haklıdır!
Üstat Karanlık.