Kaçıncı sınıf kitabıydı hatırlayamıyorum ama ders kitabımızda ilk defa okuduğum, çok sevdiğim bir şiiri vardı Ahmet Muhip DIRANAS'ın. Ortaokul sıralarından bildiğim şair benim için şu şiirdir:
"Yeşil pencerenden bir gül at bana,
Işıklarla dolsun kalbimin içi."
Tabii bundan sonrasını her seferinde kendim uydurmasyon söylerdim. Şu şöyledir bu böyle bilmem ne canımın içi filan diye. Evet çok saygısızca bence de. Tabii ki pişmanım. Ahmet Muhip DIRANAS Sinop'ta doğmuş, Ankara'da vefat etmiş son hececilerden bir şairimiz. Allah rahmet eylesin. Geçenlerde 
Cehennem Kayası diye bir kitap okudum. 2. el bir kitapçıdan almış ve kitabın varlığına bile rastlayamamıştım hiç bir yerde. Meğer DIRANAS çevirmiş o kitabı. O şekilde bulabilmiştim. Bana çok ilginç gelmişti bu durum.
"Su... ", ama boşunadır avuntu aramak!
Mümkün mü, kan susamışlığını suvarmak?
