betül
@betyigitt
festina lente
twitter.com/betuullyigit
18 Nisan
135 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Vücudun ruha ihanet etmediği anlar pek azdır. Ne çok ister insan büyük kederlerin ardından ölüp gitmeyi de, başaramaz. Ruh, başına kara bir hale takarak göğe yükselmek için çırpınır ama vücut dünyalıdır; yer, içer, yaşar.
...Fakat bu hasletler bir insanın doğru ve sağlam olan karakterine işaret etmez. Bilakis, zaaflarını da ortaya kor, Şahıslanın gözümüzün önünde olan, birçok sebeple pek çabuk degişebilecek olan hallerine değil, bize farkında olmadan belli ettikleri ruhi
kımetlerine dikkat etmek lazım gelir.
Hakikat ile oyun arasındaki
hat pek dardır ve herkes biraz aktördür. Hayatın bir hakikat olduğunu kabul etmekle beraber, biraz da oyun olduğunu addederseniz ve bu oyuna bir aktör olarak katılmaya gayret ederseniz, hayatın hakikatindeki derinliğini
çok hissedersiniz. Çünkü her rol başka bir hüviyettir ve sadece bir hüviyetle sınırlandırılmış hayatımızı
zenginleştirmenin bir yolu da budur. Bunu illâ da yapın diyerek haddimi aşacak değilim ama, içinizdeki nehirlere
barikat kurmayın, bırakın aksın, lâzım geliyorsa taşsın.
Okur Takip Önerileri
Bu kitabı bulamıyorum ve seminer ödevim için gerekli. Elinde bu kitap olan varsa benimle iletişime geçebilir mi? Çok dua ederim
Zira bana kalırsa, insan için yaş diye bir şey yoktur. Yaş, hayatımızı meydana getiren münasebetlerden, den, hislerden, hatıralardan ibaret mücerret bir laftr. I2s
meselesini ortaya atan biraz cemiyet, biraz da vücuttur. Bir düşünün, cemiyet insanın yaşına başına kansmasa herkes hayatını böyle mi yaşar? Yahut aynalar, es dost, basküller bize değiştiğimizi hatırlatmasa, ne diye giden gençliğimizin arkasından ağlayalım?
Ruhun mu ateş yoksa o gözler mi alevden? Bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu?
Pervane olan kendini gizler mi alevden? Sen istedin, ondan bu gönül zorla tutuştu..
Sevginin niçini olmaz ki efendim... Düşünsen belki mâkul bir sebep bulabilirim. Fakat bu hâkiki sebep olmaz, çünkü biz önce severiz sonra sevdiğimiz şeyin güzel taraflarını bulmaya çalışırız. Bu da hodbinliğimizden doğar
Onun ruhu ölmüştü ruhsuz bir ceset içinse üzülmeye değmezdi
Bazen sözle ifade edilemeyen şeyler gözlerle ifade edilir
"Bana insanlarından mı bahsediyorsun?" demişti. İnsanlar mazide ve tarihin yaprakları arasında kaldılar, bu gördüklerin birer karikatürden başka bir şey değildir.
...
Hakikaten şu insanlar pek müz'iç mahlûklardı. Kendi akıllarının üstünlüğüne inanarak başkasına öğüt vermekten vazgeçmiyorlar fakat kendi gülünçlüklerini, zavallılıklarını da bir türlü idrak edemiyorlardı.
Âcizleri, layık olmadıkları mevkilere geçiren bir devlet batar.
Kusursuz olmanın tek yolu aynı şeyi defalarca yapmaktan sonsuz şekilde mutlu olabilmektir, sıkıntıya aşık olmaya mecbursunuz.
...esas sorun yaşamadığımız için pişmanlık duyduğumuz hayatlar değil. Sorun pişmanlığın ta kendisi. Olası hayatlarımıza herhangi birinin bundan daha mı iyi yoksa daha mı kötü olacağını bilemeyiz. O hayatlar yaşanıyor evet, ama biz de yaşıyoruz ve asıl bu yaşantıya odaklanmalıyız. Her yere gidip herkese tanışamaz istediğimiz her mesleği yapamayız tabii ama o hayatlarda hissedeceklerimizin çoğunu hissedebiliriz yine de. Kazanmanın nasıl bir his olduğunu anlamak için bütün sporları yapmamız gerekmiyor müziği anlamak için gelmiş geçmiş bütün müzik eserlerini dinlememiz gerekmiyor.
Sevgi ve gülmek korku ve acı bu hayattaki en geçer akçeler. Gözlerimizi kapatıp önümüzdeki içeceğin tadını çıkarmak ve çalan müziği dinlemek yeterli.
Şu anda olası bütün hayatlarda yaşadığımız kadar eksiksiz ve tam bir hayat yaşıyoruz. Aynı türden duyguları burada da deneyimleyebiliriz.
Olmamız gereken tek bir kişi var. Hissetmemiz gereken tek bir varoluş var. Her şey olabilmek için her şeyi yapmamız gerekmiyor çünkü zaten sonsuzuz. Yaşadığımız her an sonsuz olası geleceğe gebe. Onun için bu hayatımızdaki insanlara iyi davranalım. Arada bir başımızı kaldırıp yukarı bakalım çünkü nerede olursak olalım gökyüzü her daim sonsuz...
Hayatta ne kadar dürüst olursan ol, insanların ancak kendi gerçeklerine en yakın olan şeyleri görebildiğini Nora artık anlamıştı.
Hayatı anlaman gerekmiyor. Yaşaman yeterli.
"Neye baktığın değil, ne gördüğün önemlidir."