burcu
@burcuzeze
Gazeteci
Ankara Üniversitesi İLEF/ Ege Ünv. SBE
İzmir
96 okur puanı
Ekim 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
hiç yaşamadan eski istanbul özlemek
“Sokaklarda, bahçelerde gerçek kuşlar ve çiçekler vardı o zamanlar. Bir de sıcacık
dostluklarımız, Sümerbank basması büzgülü eteklerimiz, iki yanına körpe akasyalar dikilmiş
sokağın orta yerinde oynadığımız dokuz taş, seksek, beş dönme on şapşap, yakartop
oyunlarımız... Hangi evde kurabiye yapıldığını koklaya koklaya bulduğumuz; gül diplerine,
ağaç kovuklarına, tahta çitlerin köşelerine sinmiş küçük sırlarımızı başkalarına aktardıkları
için arkadaşlarımızla tövbeli yeminli küsüp sonra barışmak için yedi sokağın yedi köpeğine
ekmek dağıttığımız; çizgi filmlerdeki küçük sevimli yaratıklar gibi tek sıra olup çilek
tarlalarının arasından Boğaz kıyılarına indiğimiz, Arnavutköy’de, Bebek’te denize
daldığımız... Burası mıydı gerçekten?”
Zamanla yerleşir yaşadıkların, yeniden konumlanır, çoğalır anlamları, önemi kavranır. Bir zamanlar anlamadan yaşadığın şey, çok sonra değerini kazanır. Yokluğu derin ve sürekli bir sızı halini alır.
Oysa yapacak hiçbir şey kalmamıştır artık
Mutluluk geçip gitmiştir yanınızdan
Her şeye iyi gelen Zaman sizi kanatır
Teslim etme
kış başlıyor sevgilim
iyi bak kendine
gözlerindeki usul şefkati
teslim etme kimseye, hiçbir şeye
Okur Takip Önerileri
asırların çelişkisi
Niçin o siz değilsiniz?
Niçin o size benzemiyor?.. Onu daha çok sevmekle birlikte, siz
daha iyisiniz.
Yurdunun bu el ülkesindeki yansısı, gölgesi,
O Doğulu, sonlu bir öykünün kahramanı olmalıydı
Doğulu köle, saatlerce sürmüş gibi olan masalını bitirdikten sonra İoakim'e şunu sormuştu: Ne
anladın bunlardan? Bu masal sana neyi düşündürmek ister? Sonra İoakim'in karşılığını beklemeden
doğrulup yerinden kalkmıştı. Yürürken "Hayat" demişti, o kadar.
Adamcağızı tayfalardan biri bıçaklamıştı birkaç gece sonra. Böyle olması gerekliydi sanki. O
Doğulu, bitişli, sonlu bir öykünün kahramanı olmalıydı.
düşünceyi sayıklatmak...
Her
sözün her yerde, her çağda, bir başka gerçekliği, bir başka geçerliği var.
Oysa bir imgenin, bir resmin, yan yana gelen iki rengin, bir rengin çeşitli ayırtılarının üzerinde
durmak, düşünceyi sayıklatıyor. Asıl bundan kaçınması gerekmiyor mu?
yiğit olmak istemediğini kabul edebilmek
Sarayın öreninde barınmak yakışık almaz. Kendi gözünde küçültür Andronikos'u.
Ama tuğlasını taşını kullanmak, küçültücü olmaz. Yiğit olmadığını, olmak istemediğini bir de içinden
kabul edebilse, gönlü ile, duygulan ile..
kendimizi büyütme aldatmacalarımız
Andronikos, kendini büyütmek istediğini
seziyor. İnsan yorulunca küçüklüğünü daha iyi, daha çok duyduğu için mi kendini büyütmeğe,
büyüklük düşünceleriyle kendini bile aldatmağa kalkıyor?
Sayfa 33
Nefis
Akşam olmadan bir şey öğrenmiş bulunduğuna, bugününe yeni bir şey
kattığına seviniyor. Bir şeye daha seviniyor. Bu sevincini küçüksemek, kötülemek zorunda
kalmadığına, bu zorunluğu duymadığına...
insan nasıl olsa öleceğine göre, bir şeyler yapmak daha iyi olur. Ö
O halde,
her gün yeniden bir şeyler yapabilmeli, her gün yeniden kurmalı, düzeltmeli dünyasını, her gün yeni
bir şey katmalı ki yaşayışına, ölüm payı artacak yerde eksilir gibi olabilsin, dağılsın, parçalansın;
yaşayışını kolaylaştıran kendi alışkılarının yanında kendi getirdiğin değişiklik de olsun, bu denge
içinde, yaşadığını, sürüklenmediğini anla, anlayacak hale gel...
birtakım küçük alışkanlıklar kurmak
Bu adada yaşayabilmesi, bu adada düş içerisindeymiş gibi değil de, manastırda bunca yıldır
yaşadığı gibi, bir gerçeklik havası içerisinde yaşayışını sürdürebilmesi için birtakım küçük
alışkanlıklar kurması gerek.