Uyku onun için unutmak demekti; uyandığı her sabahı kederle karşılıyordu. Hayat onu kaygılandırıyor ,sıkıyor, zaman ise eziyet gibi geliyordu.
517 syf.
·
Puan vermedi
·
14 günde okudu
Okur Takip Önerileri
"Sen kitapları okuyarak kendi yolunu kendi başına buldun. Bundan sonra yalnız kalmayasın diye seni bu akşam kitap okuyan diğer adamlarla tanıştıracağım."
"Hayat, ancak böyle insanlarla bir araya geliyorsan yaşanmaya değer olur."
Kendini akıntıya bırakıp sürüklenmek, en azından hareket etmek, hayatta kalmak demekti ki içini acıtan şey de zaten buydu; yaşamak.
Dünyanın güçlülere ait olmasında şaşacak bir şey yoktu. Köleler, kendi köleliklerine saplantıyla bağlıydı. İş, önünde secde edip tapındıkları altın putuydu onların.
Ruth'a göre yoksulluk, nahoş bir varoluşu niteleyen bir sözcüktü. Konu üzerindeki tüm bilgisi buydu.
Ne toprak kavgasıdır bu, ne din, ne iman. Ne alınacak var ne verilecek. Ne düşmandır, ne talan. Nasıl bir çılgınlık ki bunlar hiç mi sevmemişlerdir insanı, kuşu böceği, uçanı koşanı, suyu toprağı, yağmuru güneşi, otu çiçeği? Sevmemişler midir ki el vurur ateş salarlar? Kimdir bunlar ki kimi kimin üstüne salar?
Sayfa 30Kitabı okudu
"En hüzünlü kitaplardan bile daha hüzünlü hayatlar vardır."
1919 İlkyazı, Samsun'a salt doğa güzellikleri değil başka güzel, umutlu bir şeyler de getirdi: Direğinde ordu kumandanı forsu dalgalanan Bandırma vapuru, limana demir attı. İçinden sarışın bir Osmanlı paşası çıkarak umutsuzluğun kömür dumanı gibi kararttığı kente umut çiçekleri serperek Havza'ya geçti.
Sayfa 26Kitabı okudu
