Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
gökçe
gökçe
@caelestis
boun wll student
reading is fun but sharing my weird opinions is more fun
18 Nisan
68 okur puanı
Şubat 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Kitabı bitireli birkaç gün oldu ancak aklımdan çıkmayan, belki de kitabın başarısını en güzel kanıtlayan şey yetişkin eğlencesi sektörünün sorunlarını ortaya dökmüş olmasıydı. Pornografi gibi tabu atfedilen bir konuyu olay örgüsünün bel kemiği yapmak gerçekten cesur bir hareket ve yazar bunun altından çok güzel kalkmış. Bu sektörde çalışanların
Mariana Zapata ve beni yerlerde süründüren slow burn romansları yine yapacağını yaptı...
Eğer doğru bir ruh halindeysem ve yeterince heyecan aramadan Zapata'nın ilk üç bölümünü atlatırsam bana harika ve kalbini yerle bir eden aşk hikayeleri sunacağını bir kez daha görmüş oldum. Bence Zapata'nın olay örgülerini açıklamanın en güzel şekli
Uzun bir aradan sonra okuduğum en iyi romantik kitap.
Her şeyi tek başına yapan ve hayatı boyunca hareket halinde olmayı, daima kaçmayı alışkanlık edinmiş bir kadının durup sevmeyi ve sevilmeyi öğrenişini okumak... Hem de bu sevgiyi yıllardır kendine olan suçluluğundan acı çeken bir adam ile beraber öğrenişini okumak... Kalbime çok çook iyi geldi. "Birinin seni sevmesine izin vermek iyileştiriciydi," diyor kitapta ve aslında bütün ana fikrini de özetliyor. Bodyguard tiplemesine bayılırım, ilk defa rollerin değiştiği, koruyanın kadın korunanın erkek olduğu bir olay örgüsü okudum ve bayıldım yahu bayıldım!! Ezbere bildiğim bir hikayeyi farklı bir açıdan okumak ferahlatıcıydı cidden.
Katherine Centers karakterleri o kadar doğal işlemiş ki hiçbir etkileşim hiçbir diyalog zorlama hissettirmedi. Aksine su gibi aktı gitti kitap. Diyalogları yazış şeklindense çok keyif aldım, ağzım kulaklarımda okudum kitabı hiç abartmıyorum.
Belki en derin korkularımdan bahsettiğinden, belki bu korkuların aşılabilir olduğunu gösterdiğinden, ve belki de en önemlisi bunu tek başına yapmak zorunda kalmayacağımı gösterdiğinden, en sevdiğim kitaplar arasında üst sıralara yerleşti. Okuyun, okutun. Özellikle benim gibi umutsuz bir romantikseniz.
Okur Takip Önerileri
The Made serisi içinde en kafayı yemiş kitap buydu, ara ara Danielle Lori'nin aklından geçenlerden korkmadım değil, ama öyle bir bitti ki...
Fazlasıyla vahşet dolu bir Güzel ve Çirkin, Hades ve Persephone hikayesiydi bu ki iki olaya da defalarca, her seferinde kendimi kaybettiğim, göndermeler yapıldı. Cidden kitap hakkında söyleyecek hiçbir şeyim yok, utanmazca bu seriye aşık olmam dışında. Oh bir de, Gianna'yı bir anne olarak görmek ikinci kitaptan sonra çok sevimli bir ekti bunu da demeden geçemeyeceğim ha, Christian ile onu görmeyi özlemişim.
Son olarak Danielle Lori'nin gerçekten boş vaktinde adam öldüren bir mafya ile tamamen vegan, sinek bile incitemeyen hippi bir kızı çift olaral vermesi benim de bunu tek bir kırıntı bırakmadan okuyup bitirmem... İstiyorum ki Bayan Lori terapi masraflarımı karşılasın, benden bu kadar
6 ay sonra kitap hakkındaki düşüncelerim hala aynı...
Ne olduğunu bilen bir romantik komedi izlemek gibiydi! Sevdiğim büün klişeleri tek bir çatı altında topladığı yetmiyormuş gibi bunun absürdlüğünün farkında olması bu kitap hakkında en sevdiğim şeylerden biri.
Sevdiğim bir diğer şey ise "uzun boylu, geniş vücutlu, kasvetli ve karanlık dahi"m, Adam Carlsen... Söyleyeceğim tek şey, buralar bir anda çok sıcak oldu
Şaka bir yana, komikti romantikti evet ama aynı zamanda karakterlerin travmalarının işlenişi, akademi camiasının eksikliklerinin hissettirilmesi ve akademideki güç hiyerarşisinin kadın erkek demeden herkesin hayatını eziyete çevirebildiğini gösterebilmesi de ayrı bir başarı. Özellikle taciz gibi ağır bir konuyu bile güzelce işleyip, kurbanın neler düşündüğünün ve çözümlemesinin ne kadar zor olduğunun ilk elden okuyucuya tattırılması acı, ama gerçekti.
Son olaraaak, Olive şimdiye dek okuduğum kitaplarda kendime en yakın gördüğüm karakterlerden biri ve onun mutlu sonunu alışını okumak her zaman keyif verici olacak.
Utanmadan bir de darısı başıma deyip bitiriyorum bu incelemeyi
Aşkın birçok farklı türü olduğunu, "kavuşamama"nın birbirini seven iki insanın beraber olamamasından daha fazla ve daha farklı anlamlara gelebileceğini gösteren bir kitaptı. Bazı hikayeleri ilk okuyuşta anlamlandırmakta zorlandım bazıları ise tam kalbimden vurdu ancak hepsinin ortak noktası, hepsi beni düşündürdü. Daha fazla Italo Calvino okumak için can atıyorumm
Ne? Cidden, Ne?!
Bir solukta okudum kitabı ve asla tahmin edemeyeceğim yollarda ilerledi, asla beklemediğim bir şekilde bitti. Taylor Jenkins Reid zaten bayıldığım bir yazardı, karmaşık konuları işleyiş tarzına hayrandım hala da öyleyim. Böyle sarpa sarmış bir ilişki yumağını nasıl oldu da çok güzel bağladı anlayamadım. Sonu beni o kadar, o kadar
Tessa Bailey aynı ben, aşkın her şeyi çözebileceğine inanıyor ve sonuna kadar haklı. Çünkü çözüyor.
Son üç bölümü ağlayarak bitirdiğim bu kitap okuduğum tüm romantizmler arasında en sevdiklerim listesine çok tepelerden girmeyi başardı. Travis ve Georgie'nin karakterlerinin işlenişine bayıldım. Çok klişe iki konu olun lise hoşlantısı, abinin en yakın arkadaşı yetmezmiş gibi sahte sevgililik tropelarını alıp bu kadar okuması keyifli bir olay örgüsüne koyabilmiş olması çok büyük bir başarı gözümde.
Birbirlerinden ve birbirlerine olan inanç ve sevgilerinden güç alıp istedikleri kişiye ve hayata yaklaşan Georgie ve Travis'in her sayfada nefesimi tutmama sebep olan bir dinamiği vardı. Cidden kitabı ne kadar çok sevdiğim gerçeği dışında söyleyecek başka nir şey bulamıyorum o yüzden burada keseceğim. Tessa Bailey okuyun, okutun cidden bir yazarın kalemi bu kadar mı tam türüne uygun olur, bayılıyorum!
Allahım, çok şey mi istiyorum anlamıyorum ki neden benim de karşıma bi Brendan Traggart çıkartmıyorsun?
2022'ye müthiş bir başlangıç oldu bu kitap. Aşırı akıcıydı ve Tessa Bailey'nin yazım tarzına ba-yıl-dım! Karakterlerin iç dünyasını, çatışmalarını ve endişelerini çok iyi gösteriyordu bence. Yazarın; cıvıl cıvıl, alışveriş ve parti sever ve
Her geçen hikayede ölümün insanlar üzerindeki, ölen ve ölünün yakınları üzerindeki etkilerini okumak fazlasıyla ilginçti. Çok çok kısa bir kitap olmasına rağmen özellikle üç ve dört numaralı hikayeler beni o kadar üzdü ki kitabı bırakıp ara vermek zorunda kaldım. Üç numaralı hikayede etrafımdaki insanların hatta belki kendimin tepkilerini gördüm.
İlk Mariana Zapata kitabımdı ama yüzde yüz eminim ki son olmayacak...
Mariana Zapata birçok okur arasında romantizmi ağır ağır işleyen en iyi yazarlar arasında geçiyor, bu yüzden kitabı okumaya başlamadan önce bu yavaş gelişim beni sıkar diye korkmadım değil. Ama yani yavaş da olsa öyle tatlı tatlı anlatıyor ve öyle özenle örüyordu ki Ivan ve
Ne olduğunu bilen bir romantik komedi filmi izlemek gibiydi bu! Asla sıkılmadım okurken ki zaten aşırı akıcıydı. Her şeyin yerli yerinde olduğu, olay örgülerinin birbirlerini çok iyi takip ettiği çok hoş yazılmış bir kitaptı. Hem denbi çıkış romanı olarak aH CİDDEN HARİKAYDI !!
Ciddiyim kitabı bitirdikten sonra durdum ve aptal aptal gülümserken incelemeye ne yazabilirim diye düşündüm. Yapabilecek tek bir eleştiri gelmedi aklıma, her şeyine aşık oldum kitabın. En çok da Adam Carlson'a hehe <3
Christina Lauren ile asla yıldızımız barışmayacak galiba... Zaten pek bir beklentim yoktu, sadece konusu aşırı ilgimi çektiği için okudum. Ve hala konusunun son derece ilginç ve eğlenceli olduğuna inanıyorum ancak harcamışlar bence :(
Bu DNA'dan ruh eşi bulma, ana çiftin şimdiye kadar ki en yüksek eşleşme olması olayını falan daha güzel
Bu kitap hakkında iyili kötülü yorumlar duyduğum bir kitaptı, bu nedenle ne beklemem gerektiğinden pek emin değildim. Ancak okuduğumda hiç sıkılmadan, bir solukta ilerleyen bir kitap oldu. Ayrıca fark ettim ki kitap ortalama olmasına rağmen ya seven çok seviyor ya da beğenmeyen hiç beğenmiyor.
Kitabın dili çok hoştu, dediğim gibi aktı gitti. Tek kitap olmasına biraz üzüldüm çünkü olayların geçtiği evren o kadar güzel kurulmuştu ki çok rahat içinde geçen bilmem kaç kitaplık seriler yazılabilirdi. Ama yazar olayları bir an önce tatlıya bağlamak istemiş gibiydi bu yüzden sonu biraz sıkıcı geldi bana... Onun dışında gerçekten beğendim. Özellikle Lira'nın gösterdiği karakter gelişimi çok ilham vericiydi, büyüdüğü ortam ve onu yetiştiren inanılmaz kötü bir ebeveyne rağmen doğru olanı yapacak güce sahipti.
Kitabın geçtiği evreni bir kez daha övmek istiyorum çünkü dediğim gibi harika kurulmuştu. Aşırı zengindi ve gerekli açıklamalar tam yeri ve zamanında yapılıyordu. Bilgi yağmuruna tutulmuyordum ki benim için fantastik bir roman okurken en önemli şeylerden biri bu. Bana bir anda tüm evreni ve tarihi anlatmaya çalıştıklarında çok sıkılıyorum ama bu kitapta onu yaşamadım. Dediğim gibi daha uzun olsun ya da birkaç kitap olsun çok isterdim çünkü oluşturulan evrene bayıldım....
Son olarak Prens Elian'a aşık olduğumu dile getirmem gerekiyor. Bayıldım kendisine. Kafamda öyle bir hayal ettim ki Tangled'daki Eugene Karayip Korsanları'na gelmiş falan o derece.
Böyle işte! Genel olarak gayet rahat okunabilir bir kitap olduğunu düşünüyorum, çok eğlenceliydi ve hiç pişman olmadım okuduğuma.
Şimdi ben Ötediyar ile Kışkent'i birbirinin devamı hikayeler sanıyordum, bu yüzden bu kitapta olayların çözülmemesine bir şekilde ucu açık ya da kötü bitmesine çok hazırdım. Ancak tam tersi oldu, öyle kendi kendine tamamlanıp güzelce bağlandı ki her şey, öyle mutlu bir sonla bitti ki kitap kendimi ağlarken buldum... Çok güzeldi çok!
Çoğu
Allahım daha önce hiçbir ana karakteri bu kadar pataklamak istememiştim, kitabı sinir krizi geçire geçire okudum.
İlk kitapta sevdiğim olaylardan biri yapabilecekken "ben diğer kızlar gibi değilim" yoluna çok girilmemiş olmasıydı, bu kitapta tamı tamına bu kelimele America'nın ağzından döküldü ve o anda bitti benim için. Bir kitapta okumayı en nefret ettiğim şeylerden biri çünkü bu, aşk üçgeni ike beraber ki sağolsun bu kitap onun da dibine vurdurmuştu. America bölümler boyunca "Ah onu da seviyorum... Ah ama onu da seviyorum!" deyip durdu. Kendisi Maxon'a onu sevdiğini söyledikten sonra Aspen'i öpmeye devam ederken bir sorun olduğunu düşünmüyordu ama Maxon başka kızları öpmeye başladıktan sonra aptal bir kıskançlık krizine girdi?? Maxon'u her halt için suçladı, asla destekleyici değildi ve asla yanında değildi. Buna rağmen Maxon onu gerçekten çok seviyordu ve onun America'ya olan sevgisini okumak beni çok üzdü çünkü cidden America bu sevgiyi hak etmiyor ve Maxon daha iyilerine layık.
Ayrıca America'nın aptalca hareketlerinden bir diğeri kast sistemini kaldırma fikrini mne sürmesi? Eminim o ülkede yaşayan herkes bunu bir kez düşünmüştür ve America'nın projesine gelmeden önce yapılan build up'dan sonra tek gecede düzeltilemeyeceği belli bir projenin çıkması beni gülme krizlerine sokacaktı. Gerçekten bu kadar aptal olamazsın dedim yani.
Öyle yani bence bu kitap serinin en kötü kitabıydı ve America'dan nefret etmeme sebep oldu. Üçüncğ kitap için hiç heyecanlı değilim çünkü kitabın arkasından anladığım kadarıyla hanımefendi hala iki erkek arasındaki seçimini yapamamış... Şaka gibi cidden
Kitaptan beklentim neydi bilmiyorum ve açıkçası beğenmeyeceğimden korkuyordym ama çok keyifle okudum. Aşırı akıcı bir kitaptı, hiç elimden bırakmak istemedim. Okumaya başlamadan önce ön yargılarım vardı, örneğin Prens Maxon'un kaba saba ve sinirli bir karatker olmasını beklemiştim ama tam tersi çıktı. Ayrıca favori karakterim oldu. Olaylar
Okurken biraz sıkılmış olsam da bitirdiğimde beni bulutların üstünde bırakan bir kitap oldu. Son sayfalarda Isla ve Josh'un duygularının yoğunluğunu öyle hissettim ki onlar ağlarken ben de ağlamak istedim, yalnız okuyor olsaydım ağlayacağımdan da emindim.
Kitap hakkında hoşuma giden başka bir şey ise yazarın Isla'ya hata yaptırmaktan hiç çekinmemiş olması. Isla'ya çok sinirlendiğim neden böyle yaptığını bir türlü anlayamadığım anlar oldu ama bu hatalara açıklamalar öyle güzel ve gerçekçi yazılmıştı ki her şey çözümlemdiğinde Isla adına çok sevindim. Aynı hata yapmasına izin verme durumu Josh'da da vardı ve bu hatalar acı çekmelerine sebep olsa da karakterlerin gelişmesine ve büyümesine de olanak verdi ve bunlar hep doğal seyrinde ilerledi. Bunu okumak keyif vericiydi.
Josh demişken, bi çocuk nasıl bu kadar harika olabilir anlamıyorum o kadar iyi kurgulanmıştı ve öyle romantikti ki hüüü
Bu kitaba tamamen hafif ve eğlenceli bir romantik komedi olduğunu düşünerek başladım ve şunu söyleyeyim, ancak bu kadar yanılabilirdim!
Yanlış anlaşılmasın romantizmi harikaydı ve bu sene okuduğum en iyi romantik kitaptı ama olay sadece iki karakter ve onların ilişkisi etrafında dönmüyordu. Bir tarafta January ve yazamama sorunu, anne babası ile yaşadıkları ve bunun üstesinden gelmeye çalışmasını okurken diğer tarafta January'nin gözünden Gus'ı tanıyor, adım adım onun hayatının zorluklarını, geçmişini, şimdiki sorunlarını öğreniyorduk. Yetmedi bir de January'nin babasının olayı ve New Eden olayları vardı ki beni çok ağlattı... Bütün bu karakter analizleri bana aşk hakkında daha önce hiçbir kitaptan almadığım öğütler, öneriler ve tespitler sundu. Gerçekten şu ana kadar okuduklarım arasında birine aşık olmanın, bunun zorluklarının ve yaşattıklarının hem güzel hem acı verici yanları ile en güzel işlendiği kitaptı.
Defalarca okuyacağımdan adım gibi eminim, ve herkesin de okuması gerektiğine inanıyorum.
AYRICA KÜÇÜK BİR NOT January'de hep kendimi gördüm resmen çok korkunç bi benzerlik vardı aramızda lmao
Aynı yazarın diğer kitabı Josh ve Hazel'ın Sevgili Olmama Rehberi'nde yaşadığım hüsran sonucu bu kitaptan beklentim sıfırdı, hatta nefret edeceğimden %100 emindim aMA! TAM TERSİ YAŞANDI! Olive ve Ethan müthiş bir kimyaya sahipti ve onları beraber okumak çok güzeldi. Gerçekten okurken o kadar çok gülümsedim ki yanaklarım acıyordu. Sanırım tek eleştirim sadece bi tane Ethan pov olması.... Bebişimi daha çok duymak isterdim...
SPOILER
Son elli sayfada göz yaşlarımı tutamadım... Beni bu kadar ağlatabilen nadir kitaplardan oldu.
Konu etkileyici hatta cesurdu. Geçtiği dönemin eşcinselliğe bakış açısını ve bunun insan ilişkilerindeki etkisini güzel aktardığını düşünüyorum. Hele yazım dili ise muhteşemdi. Sadece Evelyn'e odaklanmayıp Monique'e de kendi karmaşasının
Spoiler olması mümkün ama emin de değilim yine de dikkat!!
O ne sondu öyle
Madeline Miller'ın kalemine zaten aşığım, Akhilleus'un Şarkısı'nı ilk okuduğumda her şeyi işaretlemek, her cümleyi her paragrafı tekrar tekrar okumak istemiştim. Aynı şeyi bu kitapta da yaşadım. Rengarenk çizildi sayfalar
Kitapta en çok sevdiğim şey kadın ve kadın olmak etrafında dönen konuşmalardı. Ayrıca bir tanrıça olmasına rağmen Kirke'nin hislerinin bu kadar insancıl olması, acıyı bu kadar rahatlatıcı bulması da çok ilgimi çekmişti açıkçası. Ve son olarak kitabın düşünülerek yazılmış olduğu o kadar belli oluyor ki, başında söylenen bir kelime veyahut bir söz kitabın bambaşka bir yerinde tekrar çıkıyo ve her şet birbirine olabilecek en doğal ve en güzel şekilde bağlanıyordu ve bunu okumak çok tatmin ediciydi
Yer yer beni aşıro yorup başımı şişirmiş olsa da fazlasıyla ilginç ve takip etmesi keyifli bir kitaptı!
Canımı sıkan tek şeyi olayları takip etmek yerine olayların çeşitli kaynaklar ve en sonunda karakter tarafından nasıl gözlemlendiğini görmemizdi ve muhtemelen amaç zaten bu olsa da beni bütün bu "şu şöyle demiş o böyle demiş" konuşmaları yordu... Okuduğum basımdaki son hikaye - Çalıntı Mektup - en sevdiğimdi çünkü sadece Dupin'ı konuşturmak yerine Dupin ve anlatıcı sphbet ediyor hatta gülüşüyordu ve Dupin ne olduğunu düşündüğünü anlatmak yerine aktif olarak olayın içindeydi. Özellikle şakalaşıp gülüşmeleri çok hoşuma gitti çünkü bir şekilde kanlı canlı insan olduklarını hissettirdi.
Okuduğum ikinci Poe eseriydi ve daha fazlasını okumak için can atıyorum!
!! SPOILER İÇERİR !!
Özetlemek gerekirse Leigh Bardugo istediğim isteyebileceğim her şeyi elime verdi ve sonra hepsini elimden aldı...
Son 20-40 sayfayı ağlayarak geçirdim zaten, Matthias'a veda etmek asla ama asla istemediğim bir şeydi ve o an gelince her saniyesinden nefret ettim. Her saniyesinden. Nina ve Matthias her şeyin en güzelini hak ediyor itiraz kabul etmiyorum, beraber yaşlanmayı hak ediyorlardı böyle ayrı düşmeyi değil. Ayrıca kafayı yiyeceğim Matthias'ın yaptığı son şey Nina'yı öpmek, söylediği son söz Nina'nın onun evi olması ve gördüğü son rüya da Nina'ydı. Gerçekten Bardugo bana bunu neden yapıyorsun
Kaz ve Inej'in sahnelerinde kafayı yedim ve ilişkileri için en gerçekçi sonun bu olduğunu biliyorum ama umutsuzca romantik olan uslanmaz tarafım daha fazlasını istiyordu yalan yok... Yine de Kaz'ın yavaş yavaş deri fobisinin üstüne gitmeye başlamasına sevindim, Inej ile tekrar birleşmelerini iple çekiyorum hüü
Ayrıca ayrıca bu kitapta Wylan ve Jesper'ın karakterlerine daha derin girişler yapıldı ve her anından keyif aldım. İkisinin de bilmediğimiz yönlerini gördük ve bu benim çok hoşuma gitti.
Kitabın her ayrıntısı üzerinde saatlerce konuşulacak kadar güzel ve ince düşünüldüğü için daha fazla uzatmayacağım, aklıma gelen ilk düşünceler bunlar ve anlayacağınız üzere hala bir Matthias şokundayım. Muhteşem bir kitaptı ama doydum mu? Hayır. Daha fazla Kanej daha fazla Wesper her şeyden önemlisi daha fazla Helnik istiyorum
oh bir de dipnot her şey çözülüp de Kaz'ın asla anlayamadığım planının bir bir yerine oturuşunu izlemek çok tatmin ediciydi evet
Bu kitap hepimizin aradığı, hiç düşünce gerektirmeyen, küçüklüğümün disney filmleri tadındaki ,-hatta en sevdiğim filmlerden biri olan StarStruck'ı izlemek gibiydi- ve tek oturuşta bitirmelik o sevimli romcom kitabı
Ben ne okudum böyle?
Kitap çıkınca çok heyecanlanmıştım, adını duyduğum bir kitaptı, adı sevimli bir kitaptı ve bir sürü beklentim vardı ama daha ilk kırk sayfada bütün beklentilerimi yerle bir etti, hatta eksilere çekti...
Hazel gördüğüm en kötü "ben diğer kızlar gibi değilim" vakasına sahip karakterdi ve ne kadar "farklı" olduğu daha kitabın başından yüz kere gözüme gözüme sokuldu. En sinir bozucusu karakterin kendisinin "tuhaf" adı altında nitelendirdiği özelliklerin ve ben alıntılıyorum "duşta şarkı söylemek, bulutları hayvanlara benzetmek, kostümler denemek ve havyanları sevmek" hepsinin son derece sıradan özellikler olması? Ayrıca hep kullandığı saçın genellikle dağınık bir topuz olması da bana 13 yaşımın wattpad flashbacklerini yaşatmadı değil. İlk üç sayfada aşırı ısındığım Hazel okudukça canımı sıkan bir tipe dönüştü
Ve Josh? Josh hakkında ne düşündüğümü bilmiyorum bile o kadar bağlantı kuramadım karakterle. Sadece Hazel'a olan aşkını fark ettiği kısımları sevmiştim ama gerisinde sadece tuhaftı.
Genel olarak da olayların gelişme sırası ve hızı hiç mantıklı değildi. Her şey ya çok hızlıydı ya da mantıksızca bir olaydan diğerine geçiyorduk. Yazım da gereksiz bulduğum eklemeler ile doluydu?? Gerçekten büyük hayal kırıklığına uğradım ağlıcam
Dipnot, sevdiğim tek karakter Emily idi thx
Bu kitabı okurken hissettiğim şey: acı ve sinir. Her sayfa çevirişimde işler daha da sarpa sardı, her sayfa çevirişimde Kestra ve Simon'ın kaderi birbirlerinden olabildiğince uzaklaştı ve ben bundan nefret ediyorum aaAAAA
Tek dileğim üçüncü kitabın iyi bitmesi yoksa bu serinin altından sağ kalkabileceğimi sanmıyorum
