Görkem

Başka yerlerde bana bir gariplik basıyor. Her insandan korkuyorum. Kimdir bu sokakları dolduran adamlar? Bu koca şehir, ne kadar birbirine yabancı insanlara dolu. Sevişemeyecek olduktan sonra neden insanlar böyle birbiri içine giren şehirler yapmışlar? Aklım ermiyor. Birbirini küçük görmeye, boğazlaşmaya, kandırmaya mı? Nasıl birbirinden bu kadar ayrı, birbirini bu kadar tanımayan insanlar bir şehirde yaşıyor?
Reklam
Sık sık şiir parçacıklarını kendince Fransızcaya çeviriyordu; o kadar güçlü bir bilgelik, öylesine zaman dışı bir güzellik saklıydı ki onlarda, insan ilk kez sekiz yüzyıl önce, bir Nişapur, bir Isfahan veya Semerkant bahçesinde söylendiklerini unutuyordu. "Yaralı kuşlar gizlenirler ölmek için." Yenik ama yüce bir şairin teselli arayan küskün sözleri, insanın yüreğini dağlayan monoluğu. "Öte dünyanın karanlığında huzur bulsun insan." Ama aynı zamanda muhteşem bir kaygısızlığı ifade eden neşe dolu dizeler: "Şarap yanakların kadar pembe Pişmanlığım buklelerin kadar hafif olsun."
Sayfa 273 - YKYKitabı okudu

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Bu yüzden denir ki: "Mükemmel insanın benliği olmaz", "Kutsal insanın meziyete ihtiyacı olmaz", "Bilgenin şanı şöhreti olmaz."
Alaaddin geliyor. Gece. Hoca, benim kardeş hasta, diyor. Nesi var? diyorum. Ateşi var çok, diyor. Ölecek. İlaç vereyim mi? diyorum. Hayır, portakal ver, diyor. Portakal yememiştir hiç.
Sayfa 178 - Alfa KitapKitabı okudu
Reklam
Reklam
2.242 öğeden 2.191 ile 2.205 arasındakiler gösteriliyor.