ah milena ah milenaaa, sen ne kadinmissin ah milena diyemiyorum bu sefer sen ne adammissin ah kafka diyorum.sanki bambaska bir alemden gelmissin bu dunyaya.belki su ana kadar hiç benzeten olmamistir ama kucuk prens e benzettim ben senin o saflığını.bu dunyaya ait degilmiscesine yasaman, insanlardan cekinmen. gercek degil bir hayal kahramanı olsan inanmam cok daha kolay olurdu.okurken bazen durup durup bu gerçekten yasamis bir insan mi diye sordum kendime.kitabin konusu mektuplar olunca sanki birinin mahremine girmis gibi hissettim kendimi, ki bu insan ölümünden sonra yakilmasini istemis bu mektupları.biz kalkıp okuyoruz irdelemesini yapiyoruz , bunların yaşanacağını bilse kafka utanctan yataklara duserdi bence.yani istenmeyen bir seyi yaptığım icin bir rahatsızlık duymadim desem yalan olur kitabı okurken.
#donusum den #dava dan tanidigim kafka özünde kitaplarindaki diger karakterlerden pek de farkli olmadığını gosteriyor.ayni içe kapaniklik, detaylara fazla takilmasi.. gerçekte boyle bir insanla arkadaslik yapabilir miydim diye sorduğumda kendime ne yazikki cevap olumsuz.zaten kafka da biliyor aslinda insanlarla arasinda bir türlü kuramadığı köprüden.o yuzden kaciyor belki de bir süre sonra.sonradan ogrendigime gore milena kafka hastayken eşinden bir türlü ayrilmazken kafkanin ölümünden sonra ayrılıyor eşinden.tuhaf..vardir elbet bir hikayesi onun da..madem daldik özele keske milena nin mektupları da olsaydi , okuyabilseydik..zira zaman zaman kitapta anlayamadigim yerler olmadi degil.
