Sonbahar, dışarıda son bir ayrılık bayramı yapıyor. Uzaklardaki sıra dağlar, sazlıktaki sular da güneşe karşı gülümsüyor gibi... Hatta, serviler, mezar taşları bile korkunç sertliklerini kaybetmiş gibi görünüyorlar. Kendimi derin derin yokluyorum, görüyorum ki, alışmağa, hatta bu karanlık ve can sıkıcı memleketi biraz da benimsemeğe ve sevmeye başlamışım!