“Geçmişi ve geleceği olmayan, sürekli değişen anlamsız bir ana sıkışmış bir adam.”
Bir insan ayağını veya gözünü kaybettiğinde neyi kaybettiğini bilir, ama benliğini -kendini- kaybederse bunu bilemez, çünkü bunu bilecek bir “ben” artık ortalıkta yoktur.
But the best way to measure how much you’ve grown isn’t by inches or the number of laps you can now run around the track, or even your grade point average.
…
It’s what you’ve done with your time, how you’ve chosen to spend your days, and whom you have touched.
Okur Takip Önerileri
İnsanlıktır bu… Kat kattır, en sağlam, en güzel mücevheri en alttadır, soydukça insanlığı, kabuğundan soydukça, bir kat, iki, üç, dört, beş kat, gittikçe aydınlanır insanlık, güzelleşir. Çirkin olan insanlığın en üst kabuğudur. Adam olan hem kendi kabuğunu, hem insanlığın kabuğunu durmadan soymaya çalışır. Soydukça ortalık aydınlanır.
Saklanmışlar kendi içlerine, burunlarının ucunu görmüyorlar. Binmişler birbirlerinin sırtına, birbirlerinin karanlıklarına gidiyorlar kıyamete.
“İnsanlık öldü mü?” dedim
“Yok,” dedi, “ ölmedi, ölmedi ama, bir şeyler oldu, başka bir yerlerde sıkıştı kaldı herhalde.”
I held on to that secret and let it cover me like a blanket.
I wish every day could be Halloween. We could all wear masks all the time. Then we could walk around and get to know each other before we got to see what we looked like under the masks.
Işık yavaş yavaş kararırken ben, benim artık, kırılmış her parçanın içerisinde. Aynada tanıyamadığım ben. Binlerce parça. Artık ben de olamayan yüzbinlerce parça.
Ne zaman vazgeçeceğiz, kendimizi, birbirimizi böyle aldatmaktan?
Bu iş nereye dek sürer? Herhalde yalnız kalıncaya dek. Bütün aynalarda kendimizi görünceye dek, herkesin gözü sizin aynanız oluncaya dek…
Perdenin önünü tek dünya sanır çoğu insan. Oysa perdenin ardında, ipleri ellerinde tutanların dünyasını bilenler, yalnız, ipleri ellerinde tutanlardır.
Hayatı uçsuz bucaksız bir çöl olan anasının ömründe tek “vaha”nın kendisi olduğunu bilmese, İbrahim oraya hiç de ayak basmazdı.
“İşte senin zayıf tarafın da bu! Seni sevenleri mutlaka sevmeye mecbur olduğunu sanıyorsun!..”
- Kleopatra’nın kirpikleri hala kalbinde gölge yapıyor mu, baba?
- Belki, Zeyno. Kalbin bir köşesinde biraz gölge yahut güneşe, gündelik ziyanın dışında bir şeye insanın ihtiyacı var, Zeyno. İnsan gençliğinde kalbine ne kadar çok his ve hatıra biriktirirse o kadar geç ihtiyar olur. İnsana ekmekten, sudan fazla his lazım, yavrum.
