Öz sevgi, olduğu gibi sev, affet
"Sevginin temeli saygıdır." Der. 
Don Miguel Ruiz kitap özetle öz sevgiden bahseder. Kendimizi olduğumuz gibi kabullenip sevmemiz, korkulara esir olmamız gerektiğini vurgular.
Partnerinizin karakterini değiştirmeye çalışmak; köpek sahiplenip kedi gibi davranmasını beklemeye benzetir. Bir insanın değişmesini beklemek beyhudedir.
Kusursuz ilişki yoktur. Karşımızda ki kişinin ruh hali bizimle ilgili olmayabilir. Öfkesinin sebebini kendimizde aramamak, eksik olan bizmişiz duygusuna kapılmamak gerekir. Öfkesini anlamak çözmek için destek olmalı. Rolumüz kişisel algılayıp sorunu kendimizde aramak olmamalı. Ama çoğu zaman böyle hisseder "ne yaptım ki" diye sorgularız kendimizi.
Sevgiyi kendimizde bulmayı Sihirli Mutfak örneğiyle açıklar. Mutfağımızda envai çeşit yiyecek varsa, dışarıdan belli bir koşulla gelen yiyeceğe ihtiyaç duymayız. Sevgi açlığı da böyledir. Kendimizi seviyorsak birilerinin sevgisine muhtaç yaşamayız. Terk edilme korkusuyla toksik ilişkilere mahkum etmeyiz. Kendimizi tanımalı, benliğimizi oluşturmalı ve ona sahip çıkmalıyız. "Kendinizle ilişkiniz, başkalarıyla ilişkinize yansır."
Özetle kendini sevmekle başlıyor her şey. Son olarak affetmeyi bilmek gerekir. Affetmek yüklerden kurtulmaktır. Kitap güzel yalın bir dille yazılmış. Başta klişe gibi olsada sardı. Okurken keyif aldım. Örnekleri beğendim ve sorguladım. Kişisel gelişim kitabı kendi arayışı içinde olanlara dert ortağıdır.
Neyiz biz? Başkalarının sevgisine umutsuzca gereksinen varlıklar mı?
İyi okumalar...
