Eda Torun

Sevdiğin insanı kendine yabancı hissettiğin an. Bir şeylerin yolunda gitmediğini bilmezlikten gelmeyi sürdürdüğün uzun günler ve gecelerden sonra bir akşam ansızın kesin olarak bildiğin an. Apansız şiddetli bir düzensizlik duygusu ve derin bir güceniklikle çarpılarak her şeyin bittiğini anladığın o an.

Reklam

Eda Torun

Sevdiği erkeği kaybetmeyi göze alamayan bir kadının karşı tarafın gözünde gitgide küçüleceği doğru muydu? Kendine güvenemeyen, gerektiğinde sessiz kalmayı beceremeyen bir kadın, sevgisizliği kendi mi çağırıyordu?

Eda Torun

“Aşka inanıyor musun?” Diye soruyorum. “Dünyanın en yoğun işi ama iyi bir şey olduğunu söyleyemem”diyor. “Neden böyle düşünüyorsun?” “Sonunda insanın içinde elvedaların yankısından başka bir şey kalmıyor…”

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör

Eda Torun

Çok fazla yalnızlık var, çok fazla. Herkes ağlayacak bi göğüs istiyordu ama kimse o göğüs olmayı göze alamıyordu. Gürültülü bir şamata içinde üstü örtülen ama üstesinden gelinemeyen öksüzlükler yüzünden kendine yabancılaşanlar katlanarak artıyordu.

Eda Torun

Geride kalan olmayı istediğim sanılmasın. Bir zamanlar umudum,rüyam,gelecek vaadimdi o benim. Tıpkı benim de onun için olduğum ya da olamadığım ama olmayı dilediğim gibi. Bir zamanlar sabırlı ve cömertti sevgim, bencillik ve kibirden uzak, sıcaktı. Uzun bir zaman.