Dilara
@elifdilara
147 okur puanı
Temmuz 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Bir kitap okudu
687 syf.
·
Puan vermedi
·
119 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Bir kitabı okumaya başladı
Schiller’in temiz yürekli, iyi insanlar da böyledir: Son dakikaya dek insani hep tavus tüyleriyle süslerler, kötülügü akillarina bile getirmezler; madalyonun öbür
yüzünü önceden sezinleseler bile, söylemeleri gereken
gerçek sözleri önceden hiçbir sekilde agizlarindan
kaçirmak istemezler; bunu düsünmek bile onlari incitir; tavus tüyleriyle süsledikleri kisi gelip de kendilerini
burunlarindan yakalayana dek, elleriyle yüzlerini örtüp
gerçegi görmek istemezler.
Sayfa 51Kitabı okudu
Acaba insanlar en cok neden korkarlar? Atacaklari yeni bir adimdan, kendi soyleyecekleri yeni bir sozden herhalde…
Sayfa 2Kitabı okudu
“Yolcu karanlikta islik calarak belki duydugu korkuyu yok sayabilir, ama daha net gormez.”
Sayfa 14
Süperego vicdan gibi davranir, ama filozofa veya bilgeye benzer bir hali de yoktur; aslinda o da en az Id'in istedigini ayrim gözetmeksizin istemesi gibi körü körüne kendi yolunu dayatir. Nitekim Süperego baskalari tarafindan belirlenmis "kurallari", öncesinde bir sorgulamaya tabi tutmadan içsellestirmistir ve bu kurallar bir yerden sonra, ömrümüzün geri kalani boyunca ne yapip yapmamamiz gerektigini soyleyen bir tur artalan programi gibi is gorur.
Sayfa 12
Rasyonel sebepler iyidir, hostur fakat esasen Ego'nun kendine anlatip kabul ettigi bir hikâyeden ibarettirler; sadece onlara kulak kabarttigimizda, uzun bir konusmanin ancak sonunu isitmis gibi oluruz.
Sayfa 11
Eskiden hayati yuksek ateste pisirerek yasardim. Simdiyse kisik ateste isitarak yasiyorum.
Sayfa 74Kitabı okudu
Her nedense ibrelere odaklanip bütün gücümle düsünürdüm,
sürekli olarak daha çabuk, daha cabuk diye tekrarlarsam hizlanacaklarina inanmistim.
Elli yil sonra basardim.
Simdiyse ibrelerin fazla hizlandiklarini düsünüyorum: Birazcik yavaslasinlar diye neler vermem ki.
Sayfa 74Kitabı okudu
Sürekli koşturuyorlar, mutluluğun peşinden koşuyorlar. Mutluluk koşarak yakalanmaz halbuki, yürürken yakalanır.
Yavaş yavaş yürürken, kendinle iyi geçinerek, kendinle iyi anlaşarak.
Unutmak, kendini kaybetmek, kendinden kaçmak, kendini kurtarmak için hızlanmak yerine uygun adım yürürken.
Sayfa 56Kitabı okudu
İnsanın evine ne gibi mutluluk verici veya ölümcül bir haberle döndüğünü hiç kimsenin merak etmemesi gibi kolay kolay alışılamayacak bir deneyimle yüzleşiyordum. Neaender Vadisi’nin tarih öncesi insanı da, eminim, ağlamayı ilk olarak, tek başına alt edip sürükleyerek evine getirdiği hörgüçlü yaban öküzünün yanı başında, verdiği mücadelenin öyküsünü paylaşabileceği, ganimetini ve aldığı yaraları gösterebileceği birini bulamadığında öğrenmiştir.
Sayfa 35Kitabı okudu
Bir kitabı okumayı düşünüyor
