Erkan nazik
@erkannazik
istanbul teknik üniversitesi
izmir/istanbul
konak
17 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bir kitap okudu
400 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Tanrım! Bir anlık mutluluk! Koskoca bir ömürde az șey mi?..
Sayfa 62
Okur Takip Önerileri
Pırıl pırıl, çok tatlı bir sabah, ama ben biraz keyifsizim; kimseciklerin olmadığı kırlara doğru uzaklaşmak istiyorum; çünkü, biliyorum: İnsanlar hep yaptıkları gibi bu aydınlık, ışıl ışıl günü de kirletecekler.
Sayfa 48
-İşte böyle canım evladım. İnsan her şeyi kendisi denemeli, kendisi yaşamalı, her şeyi kendi kendine öğrenmeli. Sen kendin öğrenmedin mi, kimse sana bir şey öğretmez.
Sayfa 25
Annemi toprağa vermemizden birkaç gün sonra dedem:
-Ee Leksey,-dedi,-madalyon değilsin ki seni boynumda taşıyıp durayım...Var git insanların arasına karış...
Ve ben de insanların arasına karıştım.
Sayfa 278Kitabı okudu
Bir kitap okudu
Hayatımız bizi her türden rezil, așağılık yanlarının bolluğuyla șașırttığı kadar; bunca pisliğin, rezilliğin ortasında aydınlık, insancıl bir hayat yaratacağımıza ilișkin sarsılmaz bir umudu var eden ıșıltılı, sağlıklı, yaratıcı, insancıl, iyi bir șeylerin karșı konulmaz biçimde gelișip durmasıyla da șașırtır.
Sayfa 256Kitabı okudu
Adına sevgi denen duygularınn canlı, insanın yüreğini titreten gökkușağı benim yüreğimde solmuștu, her șeye karșı duyduğum kin kömür gazı ateși gibi koyu mavi titrek bir ıșık veriyordu ve kalbimde de yoğun bir hoșnutsuzluk duygusu, bu gri, cansız saçmalıkta bir bașıma olduğum hissi için için yanıyordu.
Sayfa 244Kitabı okudu
Çocukluğumda bir kovan gibi görürdüm kendimi: Basit, sıradan insanlar, hayat üzerine bilgilerinin, düșüncelerinin balını arılar gibi kovanıma tașır, sunabildikleri ne varsa ruhumu zenginleștirmek üzere getirip cömertçe sunardı. Bal her zaman temiz olmazdı, hatta çoğu kez acı olurdu. Ama her bilgi yine de baldı!
Sayfa 149Kitabı okudu
Uzunca bir süre çıt çıkarmadan oturduk. Sessiz, sakin, çevredeki her șeyin canlılığını gözle görülür derecede kaybettiği, her saat biraz daha çoraklaștığı, toprağın o bereketli yaz kokularının bittiği, soğuk nem kokmaya bașladığı, havada garip bir saydamlığın olduğu, kızıla bürünmüș gökyüzünde amaçsızca uçușan kargaların insanı hüzünlendirdiği yaz sonu akșamlarından biriydi. Her șey dilsiz ve sessizdi; her ses, kușların kanat çırpıșı, dökülen yaprakların hıșırtısı insanı büyük bir gürültüymüș gibi korkutup ürpertiyor, sonra yine o kaskatı sessizlik, donakalmıșlık bașlıyordu. Tüm toprağı, her șeyi saran sessizlik insanın içine doluyordu. İnsanda en arı, en ince düșünceler de böyle anlarda doğuyor sanki; ama bunlar örümcek ağı gibi saydam, uçucu, ele geçmez, söze dökülmez șeyler oluyor...Bu düșünceler insanın ruhunu üzüntüden yakıp tutușturarak, onu aynı anda hem yatıștırıp hem de rahatsız ederek, kayan yıldızlar gibi bir an parlayıp kayboluyorlardı ve ruh kaynayıp eriyor, hayatımız boyunca koruyacağı kesin biçimini alıyor, kișiliği olușuyordu.
Sayfa 139Kitabı okudu
''Hüzün ve sevinç, insanların içinde yan yana, neredeyse birbirinden ayrılmayacak gibidir; fark edilmesi zor, akıl almaz bir hızla birbirlerinin yerini alırlar.''
Sayfa 44Kitabı okudu
Bir kitabı okumayı düşünüyor
