EZEL
@ezelalbayogluu
lise
Van
13 kütüphaneci puanı
132 okur puanı
Ağustos 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
EZEL tekrar paylaştı.
-Batar bu memleket...
Sözde gazete okurmuş gibi yapan yaşlı adam elinden gazeteyi bıraktı. Kendisini tutamayıp sesli sesli güldü. Başlar kendisine çevrildi
Yaşlı adam gülerek,
— Batmaz beyler, bu memleket batmaz... dedi.
İçlerinde en çok sinirlenmiş olan,
— Nasıl batmaz, dedi, hem de öyle bir batar ki...
Yaşlı adam,
— Hiç merak etmeyin, batmaz... dedi.
— Nasıl olur da batmazmış peki? diye sordu biri.
Yaşlı adam yanıtladı:
— Baksanıza, bu kötülüklere, alçaklıklara, ahlaksızlıklara hâlâ sizin gibi kızıp bağıran çağıran,üzülen, dertlenen insanlar da var çok şükür. Ne zaman ki alışırız, artık bunlardan konuşmayız hiç, bunlar bize de olağan gelmeye başlar, işte o zaman batarız..
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
Okur Takip Önerileri
İşte, gökyüzüne salıverdim o çılgın kanatları,
boğulanları daha da
itmek için suya,
ölüme ölümlüğü yakıştırabilmek için
cesetlerle bezedim
güzel olan her şeyi.
ELİMİN AKLIĞINDA DAĞILIVERDİ KANIN.
Elim el olmaktan çıkıverdi.
Çocuğun yanaklarıyla boğuşuyordu yağmur,
derken yüklendik karanlık kapılarına yağmurun,
seslerle büyüyen, seslerle yıkanan
güvercin kanatları denize giderdi.
Çocuk e harfine yaslanmış uyuyordu
sonra saçlarımız kapandı, denklerimiz bağlandı sonra
boyuna ateşler söndü dağlarda
bir yıldız boyuna söndü durdu
çocuk insan seslerine yaslanmış uyuyordu
o zaman ben atlıydım işte
saçlarımda geceler morarırdı
yorgun olamazdım çok uzaklardaydı yurdum çünkü
boyuna tüfenkler doldurmuştum sularım girilmezdi çığlıklardan
canavarlar besliyordum ulu bir askerdim sanki
ve artık çirkinim
uykularımda örümcekler üreyor şimdi
gelmiş geçmiş bütün gölgeleri denedim
ellerim hala pençe gibi
düşler, tüfenkler ve ayaklar
gözlerimi engel oluyor güneş.
saçları uzun bir unutkanlıkla örülmüş
kanlarının ardında tehlikeler yürüyen
korkunun gözlerini aradığı omuzlarında
gittiler, yittiler arasında boğuk seslerinin
tozuyan atlarının yelelerine baktılar ve
sen oldun
ve seni gördüm, eğninde bir mavi gözlerin vardı...
Ne gümüş bir çocukluk ölümün mavi cinleri
uykusunda bıraktığı saçlarındaki yangın
o balçıkla beslenen saçlarındaki yangın
ona doğru uzanınca akşamın kanlı eli
sönmüş ateşlerini öptü tapınağımın..
kar yağdı bugün her yer beyaz
sen yoksun...
mevsimin yok mu senin?
hiç yoksun...
Ah uzaktan nazik görünen aşk Nasıl da acımasız ve kaba denendiğinde..!