Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Fatma Çatal
Fatma Çatal
@fatma_mka
diş hekimi
10 Haziran
262 okur puanı
Aralık 2016 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Hep düşünürüm; Türkiye'de 3 şey olmak çok zor diye: ağaç, hayvan ve kadın. Meğer bilim insanı olmak da apayrı zorluklarla doluymuş. Bir bedende hem bilimi hem insan olmayı taşımak bambaşka mücadeleler gerektiriyormuş. Üzerine bir de madden ve manen bu kadar naif olunduğunda ama tüm bunlara karşılık bilim aşkını asla kaybetmediğinde ortaya Mustafa İnan gibi bir ekol çıkıyormuş.
Ülkemizde az çok bir şeyler okuyup, küçük çaplı bile olsa bir takım aydınlanmalar yaşayan her insan "Yurtdışına mı gitsem yoksa kalıp ülkemi mi kurtarsam?" ikileminde kalıyor. Mustafa İnan yurtdışında da kısa süreli çalışmalar yapmış, orada ona ülkemizde verilenden çok daha fazla imkanlar verilmiş ancak o yurdunu Mustafa İnan'dan yoksun bırakmak istememiş. Çok da güzel yapmış. Ama maalesef bir Mustafa İnan yetmiyor. Bu ülkenin çok fazla Mustafa İnan'a ihtiyacı var. Aslında gereken Mustafa İnan potansiyeline de sahibiz. Sadece bu Mustafa İnanları çok pervasızca, bilinçsizce, göz göre göre harcıyoruz.
Şimdi bu kitabı belki aralarından bir Mustafa İnan çıkar diye tanıdığım herkese okutmak arzusuyla doluyum. Yüzümüz doğuya ya da batıya dönük değil bilime dönük olsun istiyorum.
Nietzsche'yi ne kadar tanıyorsunuz? Ben hiç tanımıyormuşum ki her zaman anlaşılması zor, algılayamayacağım bir karakter olarak düşünmüşümdür onu. Hatta gerçek yaşamla bağdaştıramadığım bir insandı benim için. Sanki öyle bir insan var olmamış, yaşamamıştı veya normal insanlar gibi değildi. Adeta bir peygamber gibi sır dolu, mucize dolu ve asla anlaşılmaz birisiydi benim için. Bu kitap onun hakkındaki tüm fikirlerimi değiştirdi.
Kitap, Doktor Breuer'in Nietzsche'yi iyileştirmek için oynadığı küçük oyunlarla başlıyor hatta öyle ki Breuer aralarındaki diyaloğu bir satranç müsabakası olarak değerlendiriyor. Nietzsche'yi tedavi olmaya ikna etmek için kendisinin psikolojik bir rahatsızlığı olduğunu ve bunun için ondan yardım istediğini karşılığında da Nietzsche'nin migren tedavisini üstleneceğiyle ilgili Nietzsche'yi ikna etmeye çalışıyor. Bir dizi olaylar sonucu Nietzsche bu anlaşmayı kabul ediyor. Doktor Breuer Nietzsche ile ilgili kafasında bir sürü planlar kurarken aslında psikolojik açıdan gerçekten iyi olmadığını fark ediyor ve kendisini Nietzsche'nin tedavisi altında buluyor.
İnsanın zaman, yaşlanma ve ölüm korkusuyla verdiği savaş... Hayatındaki insanlara aslında ruhlarında hiç barındırmadıkları anlamlar yüklemesi... Yalnızlığı... O uçsuz bucaksız yalnızlığı... Ve Nietzsche'nin yaşadığı 3 büyük ihanet sonrası gerçek dostluğun tadına varması... Ve bu iki dostun "amor fati" kavramını tam olarak yakalayabilmesi. Amor fati; yazgını seç, yazgını sev. Nietzsche Ağladığında, onunla beraber ağladım.
Ahh Peyami Safa, seni bu kadar geç tanıdığım için öyle üzgünüm ki.
Yalnızız Peyami Safa'nın son romanı ve benim ilk Peyami Safa romanım. O yüzden büyük bir heyecan duyarak başladım okumaya. İtiraf etmeliyim ki başlangıçta o büyük heyecanımla aynı oranda bir haz duyamadım. Ana fikrin sadece toplumsal değerleri umursamayan bir cemiyet hayatının eleştirisinden ibaret olacağını sandım. Ama karakterleri tanımaya başladıkça, olaylar ilerledikçe ve bu olayların göründüğü gibi olmadığını fark ettikçe her şey değişti ve kendimi bir anda o dünyada buldum. Yalnızız Meral'in buhranlı psikolojisi, Samim'in ruhsal tahlilleri ve Simeranya isimli ülkesiyle hem psikolojik, hem diagnostik, hem de ütopik bir roman.
Meral'in ruhundaki iki farklı insanın savaşı, Samim'in bu iki farklı Meral'i sadece ağzından çıkan tek bir cümleyle fark edişi ve içindeki şüpheler yüzünden Meral'i defalarca sınaması; sonuçta Samim'in birinci ve ikinci Meral'lerinden yalnızca birinin hayatta kalması ve sonunda ortada hiç Meral kalmamış olması. Ama mevzuu olaylar ve sonuçları değil tüm bunların nasıl ve neden gerçekleştiği. İşte Samim karakterine bu noktada vuruluyorum. Diyor ki; "Laboratuvarında aradığın, incelediğin, oyduğun, dibine indiğin, sırrını deştiğin her şey arasında yalnız ruhun yok." Bu kitap insanı kendi içindeki birinci ve ikincileri aramaya belki de daha doğrusu anlamaya itiyor.
Okur Takip Önerileri
Hawking diyor ki; Kuramlar hiçbir zaman sıradan insanların anlayabileceği şekilde doğru düzgün hazmedilmedi ve uzman olduğunuzda bile bilimsel kuramların küçük bir bölümünü doğru bir şekilde kavrayabilirsiniz. Bu yüzden bu kitabı okurken de ekstra incelemeler ve araştırmalar yapmadan tamamını anlamak mümkün değil. Ki her kelimeyi tek tek inceleseniz bile bazen doğru sonuca ulaşmak mümkün olmuyor. Bu konuda Hawking elinden geleni yapmış. Bilimin ve kuantum fiziğinin o anlaşılmaz dünyasından yapabildiği kadarıyla biz sıradan insanlara dahi bir şeyler vermeye çalışmış. Üstelik bunu yaparken esprili bir dil bile kullanmış. Tüm bunların toplamında ufuk açıcıydı!
Umarım Tanrı dünyaya gerçekten John Coffey gibilerini gönderiyordur. (kahve gibi, yalnızca yazılışı farklı) Aksi durumda dünya bu çıldırmış insanlıkla ne kadar başedebilir bilmiyorum. Gözyaşlarımı tutamadım, muhteşemdi.
Düşünüyorum dedi. Düşünmüyordu. Düşüyordu oysa. Hikmet gibi yaptım. Kendimi numaralandırdım. Baktım olmuyor, sayılar yetmiyor. Ben de kendimi Hikmet saydım. Beraber düşünemeyip sonunda beraber düştük. Sonsuz olduk. Şimdi bende sonsuz Hikmet var. Ve benden hiç kalmadı artık.
Katil kim sorusunun cevabını hiçbir zaman netleştiremememin yanında bu kitabı bende farklı kılan başka bir şey var. Sen katili aradığını sanıyorsun ama sana merak etmenin verdiği hazzın dışında; gözünü kapattığın Türkiye gerçeklerinin ortasında buluveriyorsun kendini. Ayırdığım zaman için asla pişman değilim.
" -Evet, bu zavallı vatanın yarasını kanatan sizsiniz, sizin gibi onu beğenmeyenler, ona i'timad etmeyenler, dâima onun kusurunu gören onun sevgilileridir. "
Fakat bu kadar turan hayali kuran bir yazarın bu kadar yabancı kelime kullanmış olması tam bir hayal kırıklığıydı. Türk milletinin mimaride, dansta, edebiyatta hiç de geri kalmadığını anlatmak için Farsça, Arapça kelimeler kullanmak ne kadar etkili olabilir? Gerçek Türkçülük bunu mu gerektirir?
