ferdi.
@ferdiornek
*bir cenaze gibi omuzlarda taşınıyor ömrüm
mahal dergi kurucularından.
mekân: mahaledebiyat.com
şiir yazabildiğine ikna olmaya çalışan biri.
CBÜ.
Plüton
10 Mart
7 kütüphaneci puanı
546 okur puanı
Eylül 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Bazen hayatta çok küçük -belki de aslında varlığı bile söz konusu olmayan- detayların canımızı ne denli sıktığını, yaşamımızı ne denli büyük ölçüde etkilediğini görüyoruz 
Mete Karagöl 'ün kitabında.
Tüm kaygıların aslında boşa olduğu, o son zamanlarda belki de birçok şey için geç olabileceğini düşünüp neleri bu kadar büyüttüğünüzü sorgulamaya başlıyorsunuz hayatınızda.
Pişmanlığın ve kaybettiğinizin zamanın, aslında bir hiç uğruna olduğunu gördüğünüzde, yaşadığınız çelişkilerin niye bu denli açmazlara sizi sürüklediğini önemsemeden günün sonunda sahip olduğunuzu şeylere önem vermeyi kavrıyorsunuz.
İnsan sahip olduğu şeyin nankörü müdür çoğunlukla? Neyse...
İnsanın hapsolduğu bazı duyguların, elinden bir şey gelmemesinin iç sıkıntısı yerleşiyor son sayfalara geldiğinizde.
Vakit kaybetmeden bitirin bir çırpıda, iyi okumalar...
Başarılarının devamını dilerim sevgili
https://1000kitap.com/mtkaragol ...
Okur Takip Önerileri
kavga edin, sevin, yaşayın. evet gerçekten yaşayın.
çok iyi şiirler olmakla birlikte bazıları günlük tutar gibi dünyayı, yaşamından kesitleri birbirine eklediği bir hayat anlatımı birçok şiiri.
yine kavganın, açlığın, hürriyetin, barışın önemine çoğu kez rastladığımız şiirlerde ekstra vurgulanan şey şu ki; "ben yaşadım, şunları yaptım ve kim bilir daha neler yaşayacağım"
var olmak, öyle alelade bir gelip geçmek değildir hanımlar beyler.
Nazım Hikmet Ran 'ın en büyük öğretisi -bu kitabında benim için- dolu bir yaşam -her hoyratlığı içinde barındıran-
ceviz ağaçları ve perde.
*
ne hissedeceğini seçemeyen bir insanın, içinde bulunduğu çaresizliği ve yaşadığı tükenişi anlatan bu eserde, insan, sahip olduğu yeteneklerin, duyduğu bu acı karşısında hiçbir işe yarayamayabileceğini, kaçmak istediği bu duygunun kendisiyle beraberinde gelip onu asla yalnız bırakmayacağını kavrıyor.
artık kendisine tüm mutlulukları bahşeden doğanın sesini duymaktan mahrum olması, ruhunun güneş, nehir ve yıldızlarla dolu olmasının bu hüznü hafifletmemesi ne hazin.
genç ve ruhsal gel-gitler yaşayan -beklediği karşılığı alamamış- okurları kötü etkileyebilecek bir eser kategorisine girebilir.
insan içindeki boşluğu -bu denli keskin bir derinlikte olduğu zaman- hangi uğraşı ile doldurabilir? ne yapmalıdır? yaşananları okuduktan sonra bakalım bunun cevabını bulabilecek misiniz? keyifli okumalar...
Johann Wolfgang Von Goethe
