“Hayatın bizi önce tanıştırıp sonra ayıracağına inanmam mümkün değil.”
“Ben buna inanabilirim,” dedi Eleanor. “Hayat acımasızdır.”
“Şimdi sana bakıyorum,” dedi Jace, “ve bana seni hala isteyip istemediğimi soruyorsun. Sanki seni sevmekten vazgeçebilirmişim gibi. Beni diğer her şeyden daha güçlü kılan tek şeyden vazgeçebilirmişim gibi.”
Okur Takip Önerileri
Kendini akıntıya bırakıp sürüklenmek,en azından hareket etmek,hayatta kalmak demekti ki içini acıtan şey de zaten buydu; yaşamak.
Sayfa 410
İçlerindeki en iyi şeyi birbirlerine vermeyeceklerse erkekler ve kadınlar hayatta neden bir araya gelir ki?
"İnsanlara iş sağlıyor."
"Ama senin miden boş," dedim.
"Kendiniz için yeterli görmediğiniz bir şey, başka insanlar için de yeterli değildir; işte o kadar."
"Kader bugün beni Doğu Yakası'nda yaşamaya mahkûm etse ve tek bir dileğimi yerine getirecek olsaydı,ondan güzelliğe,hakikate ve iyiliğe dair bildiğim her şeyi unutturmasını isterdim."
Yine güldü.
"Sanki sana yıldız yerine gülmeyi bilen bir sürü çan vermişim gibi."
"Kendimizi suçladığımızda,başka kimsenin bizi suçlamaya hakkı olmadığını düşünürüz. Bizi affeden şey rahip değil,günah çıkarma eyleminin kendisidir."
"Güvende ve güçlü olduğunu düşünebilirsin. Ama bir odanın duvarlarını boyayacağın tesadüfen seçilmiş bir renk ya da bir sabah gökyüzünün hali,bir zamanlar sevdiğin bir parfümün sana hatırlattığı o hayal meyal anılar,eskiden okuduğun bir şiirin dizesini yeniden okumak,artık çalmadığın bir müziğin dansı... İşte hayatımız bu tür şeylere bağlıdır Dorian."
"Ya sanat?"
"Bir hastalıktır."
"Aşk?"
"Bir yanılsama."
"Din?"
"İnancın yerine geçen moda bir şey."
"Kuşkucusunuz."
"Asla! Şüphecilik inancın başlangıcıdır."
"Nesiniz o halde?"
"Bir şeyi tanımlamak,onu kısıtlar."