Gazelde beyitler birbirine düşüncenin gelişmesi gereği ile değil, kafiyenin değişmesi gereği eklenir. Bu yüzden gazel bir noktadan kalkıp başka bir noktaya varmaz, her beyit kendi içine kapanarak biter. İşte, yalnız eski şiirimizin değil eski sanatımızın başlıca özelliği budur. Yüzyıllarca birkaç düşünce ve birkaç motif üzerinde değiştirmeler yapmışız, binlerce ağızdan aynı türküyü söylemişiz.