Aşk
Kadın bakışları sakin ve müthiş bir makineye benzer. Her gün sessizce ve zarara uğramadan, bir şey fark etmeden onun yanından geçilir. Bir zaman gelir ki böyle bir şeyin orada olduğunu bile unutulur. Gider, gelir, düşünür, söyler, gülersiniz! Birdenbire yakalanmış olduğunuzu hissedersiniz! İş bitmiştir. Makinenin çarklarına kapılmışsınızdır, bakışlar sizi tutmuştur. Nerenizden ve nasıl tutmuş olursa olsun, ayak sürümekte olan düşüncenizin bir tarafından, dalgınlık halinizden sizi kapmıştır, mahvolmuşsunuzdur. Çarklar bütün vücudunuzu arasına çekecektir.
Gidememek diye bir şey yoktur aslında. Yani mumyaları saymazsak, hiçbir ölü ayak direyemez kaderine. Günü gelince herkes gider.
Ne çok düşüyoruz.
''Önce ana rahmine DÜŞERİZ, yürümeye çalışırken DÜŞERİZ, biraz büyüyünce aşka DÜŞERİZ, hastalanır yatağa DÜŞERİZ, nefsimize uyar günaha DÜŞERİZ, hata yaparız gözden DÜŞERİZ, severiz üzerine DÜŞERİZ, anlaşamayız ayrı DÜŞERİZ, işler yolunda gider dört ayak üzerine DÜŞERİZ.... Ve sonunda ömür biter, toprağa DÜŞERİZ....''
(Anonim)
-Mademki bir hafta sonra gelebileceksiniz; bana gider ayak öyle bir şey söyleyin ki, onunla bir hafta yaşayabileyim.
Bütün bir ömrün boş yere akıp gittiğini öğrenmek, bütün bir gençliğin boş emeller, boş hayaller, sakat işler peşinde heder olduğunu görmek; gider ayak, birdenbire gerçeklerin en iğrenci, en korkuncu ile karşı karşıya gelmek... İşte, kabir azabından önce Ahmet Celâl bu ateşlerden geçti. Bu zebanilerle düşüp kalktı. Ona aslı bunun için acıyınız.
"Eski zamandan bugüne kadar, insan sezgisi ve düşüncesi, kabaca üçe bölünen çağlar boyunca, Allah ile tabiat arasında sallanmaktan kurtulmamıştır. Âdeta her çağa ve devrelerine, hâkim düşüncesinin karakterini veren tercih, bu sallantının bir ucudur. Eski Mısır'da ilim Allah'ın emirlerinden ibarettir ve rahiplerin elinde idi. Geldanîlerde ve
Sayfa 162Kitabı okudu
Şiir
Varoş sokakları arşınlayan bir çocuğun
Ayak seslerini duyar mısın?
Yüzü hafiften islenmiş,
Elleri,daha az önce oynadığı çamura bulanmış,
Yüreği pır pır öten bu bülbüle cevap verir misin?
Nerden duyacaksın ki?
Önce şöyle bi için burkulacak,
Acıyarak bakacaksın güzel gözlüye
Sonra belki nutkun tutulacak, gördüğünde bir daha onu rüyalarında.
Yorgun değilim,içimde böyle bir çocuk büyütüyorum,
İçimde fırtınalar mı tufanlar mı kopuyor?
Yok o kadar çilekeş değilim zannımca,
Herkes birbirine endişeyle sorular soruyor,
Muhtemelen çıkarlar deryasındalar hala...
Uçurtmamın ipi koptu desem,bir çare bulur musun?
Yoksa öylece bakıp gider misin uzaklara..
Böyle yapacaksan, yapma
En azından güzel gözlü, tertemiz yürekli çocuğun aklında
İnsana dair yanlış algı bırakma!..
*sD