Gizem Kısa
@gizemksa
Kendisini görür görmez kafanızı hemen öbür yana çevirmenize neden olacak kadar sevimsiz birisini tanıyor musunuz? Hayatınızda, sadece adlarının geçmesi bile gözünüzde olumsuz bir imajın canlanmasına yeten, kendileriyle anlaşması olanaksız kişiler var mı?
Eğer insanların birbirlerine nazik davranacağına güven duyulabilecek olsaydı hiçbir düzenlemeye gerek olmazdı. Ne yazık ki, çoğu grupta kendi başına bırakıldığında düşüncesizce başkalarının haklarını çiğneyecek tıynette, duyarsız en az bir kişi bulunur. O nedenle, katılımcıların korunabilmesi için kurallar konması gereklidir.
"Hatanın başarının düşmanı olduğunu düşünmek çok yaygın bir yanlıştır" demişti Thomas J. Watson, "Hata bir öğretmendir, acımasızdır ama en iyisidir. Hatalarınızı sizin için çalışır hale getirin." Bir dahaki sefere, kendiniz ya da çevrenizdeki birisi bir hata yaptığında, bunun size karşı çalışmasına izin vermek yerine sizin için çalışmasını sağlayın. Can sıkıcı olayları öğretmenler haline getirin, o zaman tatsız birisi olmak yerine çok daha iyi bir insan olabilirsiniz.
Okur Takip Önerileri
Birisiyle bir anlaşmazlığınız varsa, muhtemelen her ikiniz de ama sözcüğünü kullanıyorsunuzdur. Ama çatışmayı kışkırtır, ve önler. Ama öfkelendirir, ve yatıştırır. Bundan böyle söylenenleri birleştirmek için ve'yi kullanın. O zaman, karşıt fikirlerinizi konuşmayı münazaraya çevirmeden tartışabilirsiniz.
Bugünden itibaren yıkıcı ama sözcüğünün yerine yapıcı ve sözcüğünü kullanmaya başlayın. Bu sözcüğün güzelliği, bir önce söylenen sözü bloke etmek yerine onun üzerine inşa etmesindedir. Tartışmaları münakaşaya dönüştürmek yerine ilerletir.
Mutsuz insanların, ne yapmaları ya da ne hissetmeleri gerektiğine ilişkin söylevler dinlemek değil, göğüs kafeslerinin içindeki şeyi dışarı çıkartmak istediğini unutmayın. Anlattıklarını çürütmeye çalışmak yerine geri yansıtarak, kendilerine sıkıntı veren şeyi açığa vurmalarına yardımcı olabilirsiniz. Kendilerini daha iyi hissedecek ve en nadir rastlanan insanlardan biri, empatik bir dinleyici olduğunuz için size teşekkür edeceklerdir.
Bir garip mikropçuktu o. Nasıl yolu bu ülkeye düşmüştü. Belki de onu arkadaşları işletmişler, “Git,” demişlerdi, “orası geri kalmış ülke, senin için biçilmiş kaftan. Orada sucuklar eşek etinden, salamlar it etinden yapılır. Yiyeceklerin hepsi açıkta satılır. Gıda maddelerinin birçoğu bozuktur. Orada, içme sularının içinde bile senin gibi birçok arkadaşına rastlayabilirsin.”
Madde dört: Muhtarın malı çok, bu köyde yoksul çok demek yasak. Ki bu köy halkı arasında zengin yoksul ayrılığı gayrılığı olacağından çok yasak. Herkes, her yerde, tıpkı camide olduğu gibi, “Çok şükür Allahıma, Allah dinden imandan ayırmasın, bize bu dünyanın zenginliği çook bilene” diyecek. Bu maddeye uymayanları kırklara karıştırmadan beter ederim vallaha.
İnsan olma yönünden müthiş bir kalite bozukluğumuzu açık seçik görüyorum.
Biz toplum olarak empatiyi bilmiyoruz ve bilmediğimizin, bunun eksikliğinin farkında değiliz. O nedenle öğrenmekte zorluk çekeceğimiz bir değerle karşı karşıyayız.
Özdeğerlilik duygusu yetersiz ve benlik saygısı kırılgan insanlar, karşısındakini aşağılayan bir insanla karşılaştıklarında kolayca değersizlik duygusu yaşayarak öfkelenebilir, öfkelendiklerinde de ilişkiyi bozabilecek davranışlar gösterebilirler.
Bence insanlar bu yüzden anlaşamıyorlardı: Herkes başka dili konuşuyordu.
Neden bazı insanlar, bazı şeyleri hiç bilmiyorlar? Duysalar, dinleseler, hatta karşılarında görseler bile bilmiyorlar.
“Eğer beni vaktiyle neden sevdiğini anlamaya çalışıyorsan, gerekçeleri bulduğunda sevgini kaybedebilirsin.”
“Niye?”
“Çünkü duygular izahlarla paketlenip etiketlendiklerinde ölürler.”
-“110 milyar insan öldü” dedim.
_“Ne? Yanlışın var birader, dünya nüfusu zaten 7 milyar?”
-“Doğru. Tarih boyunca yaşayıp ölmüş insanların sayısı da 110 milyar.”
_“Çokmuş be! Demek ki toprağın altı üstünden kalabalık?!” “Sizce bu ne anlama geliyor?”
-“Nerden bileyim?”
-“Kıyametin büyük kısmı koptu zaten.”