Yaşamın amacı alışkanlıktı, rahatlıktı. Çoğunluk çabadan, yenilikten korkuyordu. Ne kolaydı onlara uymak! Gündüzleri bir okulda ders verir, geceleri sessiz, güzel kadınlar yatardı istese. Çabasız. Ama biliyordu: yetinmeyecekti. Başka şeyler gerekti. Güçlü umutsuzca zorlamak bile güzeldi.