İki yüz sayfalık bir şiiri okumak gibiydi bu kitabı okumak. Ayrıca kendinizi birilerinin özelini kurcalıyor gibi de hissediyorsunuz. En sıradan hayat hikayeleri bile beni inanılmaz etkilerken bu kitapta bin bir ruh halini aynı anda yaşadım. Ahmed Arif'in Leyla Erbil'e duyduğu derin sevgiyi her satırda hissediyorsunuz. Beni en çok, son mektup etkiledi. Belki de duygu yoğunluğu en az olan olsa da...
