“Ne çok acı var” diye başlıyor sözlerine Zarifoğlu. Ve ilk cümleden anlıyoruz ki, heybemize dert katacak, ama en zarifinden.
Her bir kelâmı nasıl içten, nasıl dokunaklı.
Bu eseri hatıralarını anlattığı bir tür günlük olarak adlandırabiliriz.
Beni en çok etkileyen babası ile olan mektuplardı.
Babası mütemâdiyen hâl hatır yerine namazını kılıyor musun oğlum diye soruyordu.
Ayrıca yeni nesillerin sorunları, modernleşme ve teknikleşme gibi konular hakkında da çok önemli tespitleri var.