··
2 artı 1'leme
·10,4bin görüntüleme
İlk defa kavramlaştıran A.Hamdi Tanpınar'dır. Başına gelenleri mükemmel tanımlar: Sükut Suikastı. Ne övmek ne yermek, sanki görülmez, duyulmazmış gibi. Yokmuş gibi davranmak. Kendinden olmayana, kendisi gibi düşünmeyene bunu yaptı bizim "aydınlar"
A.H.Tanpınar'ı, Oğuz Atay'ı, Sabri Ülgener'i, Nurettin Topçu'yu, Sezai Karakoç'u, Cemil Meriç'i, daha nicelerini, görmediler. Kendilerinin istedikleri okunurken, bunların esameleri okunmadı. Orhan Pamuk'a yapmaya çalıştılar sükut suikastlarını. Olmadı, kalmadı güçleri artık. İnternet aldı güçlerini.
Azizim güzel yorumunuzu okuyunca, A.Alatlı'nın dedikleri bunları getirdi aklıma.
Kaleminize sağlık.
Teşekkür ederim. "Sükut suikastları" niçin yapıldı? Bilinçsizce yapılan bir şey miydi? Ya da niçin?
3 sonraki yanıtı göster
Bazı arkadaşların degerlendirmeleri o kadar güzel ki edebiyat eleştirmenleri bu uygulamayı takip etmeli yollarını aydınlatmalılar diye düşünüyorum.Tebrikler..
Görüşlerinize katılıyorum. Bence liselerde ders kitabı olarak okutulması gerekir. Gerçi biz öğrencilerle BU ÜLKE okuması yapıyoruz. Hakikaten daha ilk sayfadan itibaren engin bir birikimle, coşkun bir lirizmle karşılaşıyorsunuz. Bazen Himalaya'ya tırmanıyorsunuz. Eee nefesiniz kesiliyor ya, artık olacak o kadar...
Bu kitaba dair okuduğum en güzel incelemelerden, yorumlardan biri oldu bu. Kaleminize sağlık 🌱🙏
Tekrar tekrar okunur, evet okunur; eskimez de böyle bir kitap... Aynı zamanda utandırır böyle bir kitap, adamlıktan soğutur, sorgulatır....
Harika bir değerlendirme yazısı olmuş.
Paylaşımın tümü harika fakat ben izninizle
“Bu kitap aydınlara zorunlu okutulmalı”kısmını kırmızı kalemle çiziyorum. Ve Tebrik ediyorum.
Ahmet Kabaklı, Bu Ülke için: “Okumak yetmez, kabilse ezberlenmeli.” Demiştir.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.