Nasıl küçük bir çocuk kendisiyle ilgilenen kişinin yokluğunda derin bir güvensizlik ve varoluş tehdidi yaşarsa aynı şekilde yetişkin kadın da ayrılıkları yok olma korkusuyla bağlıyor. Ruhunun bir kısmı hâlâ bu gelişim basamağında kalmış. Kadın gerçi yaşlanıyor ve değişik şekillerde davranıyor ama bir gelişim adımım tam olarak atamamış. Ve bu nedenle her defasında ayrılık durumlarına sanki başka hiçbir alternatifi yokmuş gibi tepki veriyor. Gerçekten de içindeki çocuk güvensizlikle tepki vermekten başka bir alternatif bilmiyor, çünkü başka türlüsünü öğrenmemiş. Buna karşılık yetişkin kadın bugün kendisinin pozitif anlamda büyümesine ve durumlara uygun davranmasına izin veren farklı yollar arayabilir. Terapi yardımı çoğun lukla vazgeçilmezdir.