Livaneli’nin en sevdiğim kitabı huzursuzluktu ama fikrim bugünden sonra değişti. öncelikle kitap o kadar akıcı ve güzeldi ki bir günde bitirdim. kitabın sonu karamazov kardeşlerin sonuna benziyordu. yan katil meselesi. kitabın sonuna dek kesinlikle böyle bir şey beklemiyordum hatta sürekli bu dokunmama olayına takılıyordum ulan son 20 sayfa kaldı ne gibi bir olay yaşamış olabilir, bunu nasıl sığdıracak 20 sayfaya derken hoop. kitap bambaşka bir şey oldu ve sonu o kadar hoşuma gitti ki bir dakika noluyor lan dedim okurken. gerçekten. enfesti. güzeldi vesselam