Ah Züleyha ah ben sana derdimi anlatamadım, taş olsam çatlardım ortadan ikiye. Sana iki kelamı bir araya getirip beni nasıl bırakırsın diye haykıramadım.
Öncelikle şunu bil ki sana kızgın değilim. Elbette gitmeyi sen seçmedin ama kalmayı hic denedin mi! Cevap ver bana Züleyha cevap ver… Seninle ömrü anlam kazanan adama bir avuç hiçliği nasıl tercih ettin!
Uyuyamıyorum Züleyha… Gece 02:26 sızlıyor dilim damağım. Susuzum ama öyle bildiğimiz gibi değil, dişlerim birbirine çarpıyor ayrı bir deprem. Üzerime yorgan diye senden geri kalan ömrümün enkazını seriyorlar her gece. Taşıyamıyorum Züleyha… Bu yük çok ağır, bu geceler çok zemheri, çok uzun.
Kursağımda bir yumru peyderpey nefesimi kesiyor sanki. Fakat kısır bir döngü başladığı işin asla tamamını getiremiyor. Bende getiremiyorum aslında ya vardığım yolda seni hatırlayamazsam diye. İşte yine bir gece böyle gündüze erişemiyor ben sana kavuşamıyorum. Fakat hiç unutmuyorum seni vallahi… Resmin yine baş köşemde, kolyen yine yastığımın altında. Seni yadımdan bir saniye bile silmiyorum ve seni ilk günkü kadar çok seviyorum.
İyi geceler Züleyha’m…
Zülfü cihanı kıskandıranım, kokusu cenneti utandıranım. Yerim yurdum yuvam vatanım, iyi geceler beni benden alanım. İyi geceler.
Şeyma Nur KOCAKOÇ