Aşk
Aşk her şeyden evvel hissî bir alışkanlıktır. Gözlerimiz belli bir güzelin yûzüne alışır; muhayyelemiz belli bir hava içinde sarılı kalır, kalbimiz yalnız bir sesin, bir ismin tiryakisi olur ve işte, bunu değiştirmek zorunluğu başgösterince insan kendisini çırılçıplak soyulup evinden sokağa atılmış kimsesiz, avare yaşamaya mahkûm olmuş hisseder. Kendi kendine: "Ben şimdi nereye gitsem, ne yapsam?" diye söylenir. Artık alemdeki bütün vazifeleri ona sona ermiş gibi gelir. Bütün organizmasında, tıpkı sıcak bir memleket mahsulü olan bir ağacın soğuk bir iklime getirildiği vakit gösterdiği hazin can çekişme manzarasına benzeyen bir hal gelip çatar.
Sayfa 36Kitabı okudu
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.