Kitap bitti ben de onunla beraber kaldım öylece. Neden daha evvel okumamışım bilmiyorum. Hatta başlayıp yarım bırakmıştım. Böyle bir eseri incelemek benim haddime değil elbet.Kendime not bırakıyorum. Ancak kalbime saplandı bir acı. İnce Memed , Hatçe , Iraz hepsi ayrı ayrı parçaladı yüreğimi.
İnsanların kanını emen bir düzene karşı koyan yiğit Memed İnce Memed ... Köylünün üzerine kara bir bulut gibi çöken Abdi Ağa. Gariban , sevdalı Hatçe. Hepsi ayrı ayrı derinden etkiledi beni. Abdi Ağalar bitti mi şimdi diye sordurdu bana. Günümüzde yok mu sanki. Dünyanın adaletsizliğine , kadınların sürekli maruz kaldıkları aşağılanma ve şiddete , insanlara eşya kadar bile değerin verilmediği yerlere gitti aklım ve kalbim. Sonra dedim ki umutsuz olma Abdi Ağalar var olsa da İnce Memedlerde hep var olacak. İyi insan olmak için mücadele yolundan asla vazgeçme.
Kitabın içinde yaşıyormuşcasına bize duyguları geçirmeyi başaran bir anlatımı var. Merak ettiğim için elimden bırakamadım. Çukurovada ve dağlarda İnce Memed ile beraber mücadele ettim. Kalbim onların acısıyla ve hüznüyle doldu.Benim gibi daha okumayıp bekleyen varsa biran önce bu eseri okuyunuz diyorum.
