Teşekkür ederim. Bence de öyle, hem tehlike hem de sığınak. Hayallere saplanıp kalmak, insanın kendi kendini boğmasını neden oluyor sanırım. Ama bizi farklı kılan şeyler, yaşamı yaşanılır kılan şeyler yine bence hayallerimiz. Romanlar ise hayallere açılan pencere.
Şunu da sormak lazım, kendimizden kaçarken kendimizi de buluyor muyuz acaba? Bence buluyoruz. Okuduğumuz her kitapta belki kendimizden bir şeyler arıyoruz; bize yakın olan şeyler, hisler… buluyoruz da. En yola gelmezinden en yüce gönüllüsüne kadar tüm karakterler bize yol gösteriyor. Önümüze bizden kırıntılar döküyor, bizler de onları topluyoruz. Topladıkça da mutlu oluyoruz herhâlde, yoksa neden okuyalım ki? :)