“Allah kainatı insan için, insanı da kendisi için yarattı.”
Kainatın dişini bulmuş olmak gibi bir şeydi bu… Her (tez)in bir (antitez), her çıkışın bir iniş, her düzlüğün bir yokuşla iç içe olduğu bu alemde, ezelle ebed arası sapmaz ve kırılmaz hakikat, işte bu cümlenin kesende içinde avlanmıştı.
İnsanın Allah’a ve kainata karşı memuriyeti…
Manaları derinleştirdikçe derinleştirdi. Bu, hem mutlak hakikatı kelime ve ibareye sığdırabilmekte en mahrem nokta, hem de insana vazifesini göstermekte en muhteşem bildiri…
Sayfa 68Kitabı okudu
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.