Ha bugün ha yarın derken sonunda Aytmatov'u okudum ve bunca zaman okumamışlığın pişmanlığı oluştu ne yazık ki. Kitap 135 sayfa ama her kelimesi, her cümlesi ayrı bir değerli. Okudukça daha hızlı okuma, bir an önce bir sonraki cümleyi öğrenme hissi uyandırdı. Bir anne,kocası, oğulları ve gelini.. Savaş ne kötü bir şey. Bir anda aileler, toplumlar yok oluyor. Tolganay ve gelini Aliman bunlardan birileri sadece. Tolganay savaş çıkınca kocasını ve çocuklarını cepheye göndermek zorunda kalıyor. Geride geliniyle beraber kalıyor ve her şey buradan sonra başlıyor. Bir hayat böyle mi bir anda tersine döner? Kitap insanı baştan aşağı sarsıyor. Duygulanmamak elde değil. Tolganay acıya karşı dik duran biriyken Aliman acıya karşı teslimiyetin sembolü olmuştur. Sayfa 100lerden sonra duygu yükü dahada artıyor. Bir anda duygular yoğunlaşmaya başlıyor ve kitabın derinliğinde hissediyorsunuz kendinizi. Sonuna doğru ağlamamak elde değil..