Bilim kelimesini duyduğum heyecanın yerini bu aralar kaygı alıyor.Çoğu kişi okuduğu bölüm ile ilgili yol haritası belirlemek için kendi alanının üst sınıflarından tavsiyeler alır.Bende zaman zaman başarısını takdir ettiğim insanların düşüncelerini ve tavsiyelerini alıyorum.Ve genelinde şu sonuç çıkıyor:Keşke zamanında gitseydik burası artık bir gelecek vaad etmiyor bizlere ya da üniversitelerde hocalar, artık bizi motive etmek için direk yurtdışı örnekleri veriyorlar.Kimseden ülkede bunu bunu yapacaksınız şeklinde motive edici cümleler duymuyorum.Evet, ülkemde uzun süredir ciddi manada bilim yapılmadığını biliyordum.Fakat işin içine girmeyince hiçbir şey tam anlaşılmıyor.Çözüm gitmek mi? Eğer gitmekse o zaman lise öğrencilerini direk yurt dışında olan üniversitelere hazırlayalım tabi bunu tüm bölümler için söylemiyorum.Temel bilim okumak isteyen öğrencileri ülkeye geri dönmek şartıyla lisans,yüksek lisans,doktora eğitimlerinin tamamlanmasını sağlamak için bir bütçe ayıralım.Kimse bunu konuşmuyor ama ülkede gerçekten bu alanda büyük bir kriz var.Ülkede bilim yapmak isteyenlere ekonomik bir destek sağlanamıyor artık.Doktora öğrencileri,aldıkları burslarla evlerinin kirasını ödemekte zorlanıyorlar ve sadece barınma değil sağlık,besin gibi temel ihtiyaçlarını sağlayamazken nasıl bilim üretsinler ki! Gelecek kaygısı o kadar illet bir şey ki insanın gerçek potansiyelinin gerçekleşmesini engelliyor.En çok üzüldüğüm konu bu insanları görmezden gelmemiz... Öyle yazmak geldi içimden.