“Her şey zıddıyla tamamlanır ve bir anlam kazanır. İnsan bu bütünlüğü kavrayınca tam hissediyor ancak; gönlünün fırtınaları, yoğun çaresizliği, umutsuz çıkmazları, kahredici sarsıntısı azalıyor, dinginleşiyor ve sakinleşiyor. İnsan savruldukça, yerinden edildikçe, silkelendikçe yerini buluyor ve kendine geliyor.”