Sabret,şükret,seyret…
Kemal Hoca yıllardır severek takip ettiğim dinlerken huzur bulduğum önemli bir isim.Bu kitabını da çok merak ediyordum.Kitap hocanın sohbetleri gibi adeta.Huzur veriyor,düşündürüyor,dinlendiriyor, bir çırpıda su gibi akıyor.
Modern çağ ile birlikte öyle hasletler hayatımızdan çıktı ki bu da bizi anlamlandıramadığımız bir boşluğa düşürdü.
Dinlemek
Sohbet etmek
Durmak
Tefekkür etmek
Farkında olmak
Acıyı yaşamak
Ve daha bir sürü şey,o kadar çoğaltılabilir ki.
Bunlardan uzaklaştıkça yalnız,işkilli,hastalıklı insanlar olduk.
Kitapta çok önemli bir noktaya daha değinmiş hoca ki bu benim hayattaki en büyük eksiğim olabilir.Acıyı çekmeyi bilmiyoruz,üstünü kapatmaya,sosyal medya,”sosyalleşme”,yeme,içme,eğlenceyle kendimizi uyuşturup açıdan kaçıyoruz.Oysa ki dünya salt mutluluğu yakalayacağımız yer değil,olmadı,olmayacak.Acıyı en derin noktasına kadar yaşayıp,sonrasında gelecek huzura,mutluluğa kendimizi hazırlamamız gerekiyor.Neşe,sevinç nasıl ki insana mahsus duygularsa hüzün,keder,mutsuzluk da insana hastır.