Bütün bu şehir, bu caddeler, kaybolmak için çıktığım bu sokaklar, yolculuklar… Bunların bir sonu vardı. Bu caddelerin, çıkmaz bir sokağı vardı.
Oysa ben, bütün bu sonların içinde bir sonsuzluk oluşturabilmiştim. Yaşamanın bir sonu olduğunu bilmeme rağmen bu sonsuzluğu nasıl oluşturabilmiştim?
Sanırım bir sürekliliğin içinde, zamanın içinde, kendi yaratmış olduğum melankolinin içinde kayboldum.
Sonunu bulduğumda, her şeyin sonunu bulduğumda o kapıyı açmadan bu melankolinin içine geri döndüm. Ve tekrar kayboldum.